Pasta do zębów
Z Wikipedii
Pasta do zębów - substancja przechowywana w tubce, która rozprowadzana przy pomocy szczoteczki do zębów służy do utrzymywania czystości zębów i jamy ustnej. Jest jednym z najczęściej występujących produktów w domach.
Działa poprzez usuwanie z powierzchni zębów i dziąseł zanieczyszczeń i nalotów o zróżnicowanym składzie chemicznym, głównie płytki nazębnej. Stanowi długotrwałą ochronę przeciwpróchniczą. Zapewnia estetyczny i ładny wygląd zębów oraz świeży oddech. Zapobiega chorobom przyzębia.
Spis treści |
[edytuj] Skład pasty do zębów
- środki abrazyjne (ścierne, polerujące):
- np. krzemionka koloidalna
- środki żelujące (zagęstniki) - decydują o konsystencji
- środki pieniące (mydła, detergenty); przykładowe detergenty:
- laurosiarczan sodu, laurosarkozynian sodu
- substancje smakowo-zapachowe
- substancje przeciwbakteryjne i przeciwgrzybiczne
- substancje biologicznie czynne (przeciwpróchnicze), działające na:
- tkanki twarde zęba - szczególnie na nadwrażliwość zębów
- związki fluoru, hydroksyapatyty, cytrynian sodu, chlorek potasu
- dziąsła i śluzówkę
- płytkę i kamień nazębny
- pirofosforan sodowy - zapobiega mineralizacji płytki nazębnej
- oktapinol - zmniejsza odkładanie płytki nazębnej
- glukuronian chlorheksydyny, triklosan - niszczą drobnoustroje
- sanguinaryna
- tkanki twarde zęba - szczególnie na nadwrażliwość zębów
Fluor występuje w postaci następujących związków:
- fluorek sodu
- monofluorofosforan sodu
- aminofluorki
- fluorek cynawy
Jedynie aminofluorki są związkami organicznymi, pozostałe są nieorganiczne. Stare pasty zawierały tlenek magnezowy jako środek neutralizujący szkodliwe kwasy.
[edytuj] Tubki
Pierwsza pasta do zębów w tubce została sprzedana w roku 1896 przez firmę "Colgate & Company". W masowej sprzedaży, dotychczasowe słoiki, w których sprzedawane były pasty, zostały zastąpione tubkami przez "Colgate & Company" w roku 1908.[1] Niektóre pasty do zębów po wyciśnięciu z tubki zawierają więcej niż jeden kolor. Początkowo był to chwyt reklamowy stosowany przez producentów. Jednak takie rozwiązanie ma również swoje zalety, ponieważ można wówczas użyć w paście większą ilość czynnych składników, których nie dałoby się umieścić razem z uwagi na możliwość reakcji chemicznej pomiędzy nimi. W takim przypadku tubka pasty do zębów jest odpowiednio skonstruowana tak, że jej wnętrze posiada pojemniki oddzielone od siebie. Mieszanie pasty następuje dopiero przy jej wyciskaniu.