Paweł Blew
Z Wikipedii
Paweł Blew
Urodzony 1 października 1901 w Koronowie, jako drugi syn Jana i Bolesławy z domy Klajbor. Miał dwóch braci. Starszy brat Maksymilian był również zawodowym oficerem, brał udział w wojnie obronnej z najeźcą hitlerowskim i zmarł w obozie jenieckim w 1943 roku. Młodszy brat Józef był nauczycielem, kończył wojnę w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie i wrócił do kraju w 1946 roku. Paweł Blew w styczniu 1919 roku, będąc uczniem gimnazjum w Nakle nad Notecią, bez zgody rodziców - pod ostrzałem „Grenzschutz”-u - przepłynął wpław Kanał Bydgoski, dotarł do powstańców i brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, a następnie uczestniczył w wojnie z bolszewikami w 1920 roku. Oficer służby stałej Wojska Polskiego, ostatni przydział przed wybuchem wojny to 73 Pułk Piechoty w Katowicach. W okresie mobilizacji przeniesiony do 201 Pułku Piechoty rez. 55 Dywizja Piechoty, wchodzącej w skład Armii Kraków , na stanowisko dowódcy batalionu ON „Katowice”. Dowodził batalionem w ciężkich walkach obronnych armii od Pszczyny do Osieka nad Wisłą. Poległ 11 września broniąc przeprawy Armii Kraków przez Wisłę w Osieku. Odznaczony pośmiertnie Orderem Virtuti Militari V kl.
Literatura:
- Władysław Adamczyk, Przeciw nawale, - wrzesień 1939 r., Instytut wydawniczy „PAX” Warszawa 1970r.
- Ppłk. w st. sp. Władysław Steblik - Walki Armii „Kraków” w odwrocie z nad Nidy i Dunajca nad San – Wojskowy Przegląd Historyczny nr 1/1970
