Paweł Jerzy Grabowski

Z Wikipedii

Paweł Jerzy Grabowski
Paweł Grabowski na obrazie Jana Chrzciciela Lampi 1790
Topór
Data urodzenia	1759
Data śmierci	1794
Miejsce śmierci	Warszawa
Rodzina	Grabowscy
Rodzice	Jan Jerzy Grabowski Anna Gruszczyńska

Paweł Jerzy Grabowski herbu Topór (ur. 1759, zm. 1794), generał wojsk polskich, starosta wołkowyski.

Był synem Jana Jerzego, generała wojsk koronnych i jazdy litewskiej.

W 1771 wraz z bratem Stefanem wstąpił do korpusu kadetów. W 1781 został członkiem loży masońskiej Dobry Pasterz. W 1784 mianowany generałem inspektorem wojska litewskiego. Był oficerem wojska francuskiego, następnie podpułkownikiem i pułkownikiem 5. regimentu piechoty litewskiej (1789). Poseł na sejm 1784 roku oraz na Sejm Czteroletni. Był członkiem Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej. Walczył w stopniu generała w wojnie polsko-rosyjskiej 1792 dowodząc 3. regimentem pieszym litewskim. Odznaczony Orderem Virtuti Militari. W powstaniu kościuszkowskim otrzymał 16 maja 1794 patent generała lejtnanta. Dowodził 5. regimentem litewskim, a następnie dywizją litewską (jedną z trzech istniejących). 26 czerwca wziął udział w przegranej bitwie pod Sołami. Do 30 czerwca jego zgrupowanie znajdowało się w korpusie gen. Antoniego Chlewińskiego, później połączył się wraz z Chlewińskim z Dywizją Karola Sierakowskiego. 5 sierpnia objął samodzielne dowództwo dywizji na Polesiu. Na początku sierpnia 1794 był tymczasowym dowódcą obrony Wilna, a po upadku powstania na Litwie organizował armię litewską w okolicach Bielska. Następnie dowodził dywizją w ramach korpusu Mokronowskiego. Zginął prwadopodobnie w czasie rosyjskiego szturmu Pragi (1794).

Jego brat Jerzy Franciszek także był generałem powstania kościuszkowskiego.