Paweł Maliński

Z Wikipedii

Paweł Maliński (ur.1790 w Berniau (Czechy), zm. 1853 w Warszawie)- polski rzeźbiarz.

Paweł Maliński był z pochodzenia Czechem. Urodził się w Berniau w Czechach. W roku 1804 rozpoczął naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Pradze. W latach1810-1816 kształcił się w Saskiej Akademii Sztuki w Dreźnie pod kierunkiem Franza Pettricha. W 1816 roku przybył do Warszawy na zaproszenie Stanisława Zamoyskiego, który powierzył mu wykonanie dekoracji rzeźbiarskiej dla przebudowywanego Pałacu Błękitnego. W 1817 został mianowany na profesora rzeźby Uniwersytetu Warszawskiego.Funkcję tą pełnił aż do zamknięcia Oddziału Sztuk Pięknych po upadku powstania listopadowego. W latach 1820-1822 wyjechał na stypendium rządowe do Włoch, gdzie przez dwa lata (1820-1822) pracował pod kierunkiem Bertela Thorvaldsena. Paweł Maliński wykształcił między innymi takich uczniów jak  : Konstanty Hegel , Władysław Oleszczyński , Tomasz Oskar Sosnowski i Jakub Tatarkiewicz .

[edytuj] Twórczość

Paweł Maliński tworzył rzeźby architektoniczne zdobiące fasady i wnętrza gmachów i kościołów, posągi, nagrobki i portrety utrzymane na ogół w stylu neoklasycznym.

• grupa alegoryczna Nauka i Sztuka na tympanonie Pałacu Kazimierzowskiego z roku 1824,
• fryz Edyp z Orszakiem Powracający z Igrzysk Olimpijskich na frontonie Teatru Wielkiego (wykonany przez artystę w gipsie w 1830, przekuty w kamieniu w latach 1955-1960),
• grupa Porwanie Prozerpiny Przez Posejdona na tympanonie portyku Komory Wodnej przy ulicy Bednarskiej 2 z roku 1832
• płaskorzeźby na fasadzie domu Andrzeja Zamoyskiego przy ulicy Nowy Świat 67/69 (1850, zniszczone w 1944, zrekonstruowane w latach 1948-1950)
• figury w niszach bocznych kościoła św. Karola Boromeusza przy ulicy Chłodnej
• płaskorzeźby zdobiące żeliwny obelisk zwany Pomnikiem Pracy, wzniesiony w 1825 przy ulicy Grochowskiej w celu upamiętnienia ukończenia budowy drogi bitej Warszawa - Brześć
• marmurowe popiersie Jana Albertrandy'ego z ok. 1817
• marmurowe popiersie Stanisława Staszica z ok. 1825.