Paweł Niemiec

Z Wikipedii

Paweł Niemiec (25 listopada 1913 w Cieszynie, zm. 11 maja 1985 w Buenos Aires), polski pilot myśliwski w czasie II wojny światowej.

Był synem fabrykanta mebli. Ukończył Państwowe Gimnazjum Matematyczno-Przyrodnicze w Cieszynie. Od stycznia 1934 roku uczył się w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, którą ukończył w 1936 roku ze stopniem podporucznika pilota myśliwskiego. O jego promocji na podporucznika pilota informował m.in. wydawany w Ustroniu "Poseł Ewangelicki".

Następnie służył w 123 Eskadrze Myśliwskiej 2 Pułku Lotniczego w Krakowie. Od jesieni 1937 roku był instruktorem - dowódcą plutonu w szkolnego w Dęblinie. We wrześniu 1939 ewakuował się do Rumunii, a następnie do Francji a w 1940 do Wielkiej Brytanii, gdzie przeszkolił się w lataniu na samolotach brytyjskich. 1 września wstąpił do 17 Dywizjonu RAF, w którym latał do lutego 1941 uzyskując jedno pewne - jedno zespołowe zestrzelenie oraz uszkadzając dwie kolejne maszyny wroga.

26 lutego został przeniesiony do 317 Dywizjonu Myśliwskiego Wileńskiego. 2 czerwca uzyskał pierwsze zestrzelenie dla tego dywizjonu (zespołowo z Sgt T. Baranowskim). W drugiej połowie 1941 służył w naziemnym stanowisku dowodzenia Dywizjonu 317. 1 marca powrócił do latania w tym dywizjonie na stanowisku dowódcy eskadry A, ale już 15 został pechowo ranny w wypadku. Po powrocie pod koniec sierpnia 1942 w dywizjonie 317 objął dowództwo eskadry B.

5 marca objął dowództwo dywizjonu 308, którym dowodził do 15 maja 1943. Następnie służył w dowództwie bazy RAF w Feston, gdzie przebywało 2 Polskie Skrzydło Myśliwskie. W okresie czerwiec – sierpień 1943 był instruktorem taktyki w dywizjonie 309.

W sierpniu 1943 został przydzielony do 316 Dywizjonu Myśliwskiego, którego dowódcą został 15 września 1943. 27 czerwca 1944 został dowódcą dywizjonu 306. Po 24 września został oficerem łącznikowym w 13 Grupie Myśliwskiej RAF.

Od 18 kwietnia do 9 maja 1945 był dowódcą jednostki obsługowej 84 Grupy RAF. 17 maja został dowódcą dywizjonu 317, a 12 października 1945 po raz drugi dowódcą dywizjonu 316.

W grudniu 1946 odszedł z polskiego lotnictwa i wyjechał do Argentyny, gdzie zmarł w 1985 w Buenos Aires.

[edytuj] Zestrzelenia

• 1 i ½ pewne, 1 i ½ uszkodzone - w okresie 1 września 1940 – 25 lutego 1941
• ½ pewne – 2 czerwca 1941
• V-1 – zespołowo – lipiec 1944

[edytuj] Odznaczenia

• Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari (nr 11062) – 1 czerwca 1945
• Krzyż Walecznych – trzykrotnie: 1 kwietnia 1941, 10 września 1941, 20 października 1943

[edytuj] Bibliografia

• Kasztura G., Oficer, myśliwiec, dowódca, "Kalendarz Cieszyński 2006", Cieszyn 2005, s. 111-113.