Perłówka orzęsiona
Z Wikipedii
| Perłówka orzęsiona | ||||||||||||||||||||||||||||
 Perłówka orzęsiona w okresie kwitnięcia |
||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka wg Reveala | ||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | jądrowce | |||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | rośliny | |||||||||||||||||||||||||||
| Podkrólestwo | naczyniowe | |||||||||||||||||||||||||||
| Nadgromada | nasienne | |||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | okrytonasienne | |||||||||||||||||||||||||||
| Klasa | jednoliścienne | |||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | wiechlinowce | |||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | wiechlinowate | |||||||||||||||||||||||||||
| Rodzaj | perłówka | |||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | perłówka orzęsiona | |||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | ||||||||||||||||||||||||||||
| 'Melica ciliata L. | ||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||
 Galeria zdjęć i grafik |
||||||||||||||||||||||||||||
.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
Perłówka orzęsiona (Melica ciliata L.) – gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych (dawniej zwanych trawami). Występuje na stanowiskach naturalnych w Europie Południowe od Hiszpanii aż po wybrzeże Morza Czarnego, na Sycylii i w północnej Afryce. Gatunek subatlantycki, w Polsce gatunek rzadki.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Wieloletnia, roślina zielna, mrozoodporna, tworząca zimozielone kępy wysokości około 25 cm..
- Łodyga
- Cienkie, wiotkie źdźbło o wysokości do 60 cm.
- Liście
- Szaro-zielone, miękkie , w gęstych kępach, równowąskie lub nawet nitkowate, zwinięte rynienkowato tworzą zimozielone kępy.
- Kwiaty
- Luźno rozrzucone, przewieszające, wiatropylne, zebrane w szczytową, wiechę, wysokość kwiatostanu od 50 do 60 cm. Z początku bladozielone czasem purpurowo nabiegłe, po dojrzeniu żółtawe lub perłowe. Uschłe pędy kwiatostanów utrzymają się na roślinie aż do jesieni.Kwitnie z początkiem czerwca.
- Owoc
- Ziarniak koloru perłowego.
- Korzeń
- Posiada system korzeniowy wiązkowy.
- Biotop, wymagania
- Stanowiska świetlne,suche,gleba zasadowa uboga, na podłożu kamienistym. Rośnie na piaskach, rumoszu skalnym , piargach, żwirze . Preferuje umiarkowanie ciepłe warunki klimatyczne. Jest autotrofitem i hemikryptofitem.
[edytuj] Zagrożenia
Kategorie zagrożenia gatunku:
- Kategoria zagrożenia w Polsce wg Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006)[1]: E (wymierający).
- Kategoria zagrożenia w Polsce wg Polskiej Czerwonej Księgi Roślin: CR (critical, krytycznie zagrożony).
[edytuj] Zastosowanie
Roślina ozdobna stosowana do
- nasadzeń naturalistycznych w miejscach otwartych, nasłonecznionych, umiarkowanie wilgotnych lub na obrzeżach dużych grup krzewów.
- bukietów kwiatowych. Kłoski po zasuszeniu wykorzystywane są jako dodatek.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
[edytuj] Bibliografia
- Činčura František, Viera Feráková, Májovský Jozef, Šomšák Ladislav, Záborský Ján, Jindřich Krejča, Magdaléna Záborská (ilustracje). Pospolite rośliny środkowej Europy. PWRiL, Warszawa, 1990. ISBN 83-09-01473-2
- Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- Rostafiński Józef, Seidl Olga. Przewodnik do oznaczania roślin. PWRiL, Warszawa, 1973.
