Perlica czubata

Z Wikipedii

Perlica czubata

Perlica czubata

Systematyka

Perlica czubata

Nazwa systematyczna

Guttera pucherani

Status ochronny

Kategoria zagrożenia (CzKGZ)
EX	EW	CR	EN	VU	NT	LC

Kategoria: podwyższonego ryzyka

Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Perlica czubata (Guttera pucherani) - ptak z rodziny perlic występujący od Afryki Zachodniej przez całe pasmo zalesionych obszarów w kierunku na wschód, po południe Somalii oraz na niektórych obszarach na południu Afryki.

Średnie wymiary

Długość ciała - 50 cm.
Rozpiętość skrzydeł - 75-100 cm.
Długość ogona - 13-16 cm.
Waga - 1-1,2 kg.

Tryb życia

Perlice czubate żyją na skrajach polan leśnych i gęstych zaroślach w wielu częściach Afryki na południe od Sahary. Są to bardzo towarzyskie ptaki i poza porą lęgową, kiedy chronią się w ustroniu, przebywają w stadach liczących od 10 do 30, a czasem nawet 50 ptaków. W ramach takiego stada pojedyncze rodziny trzymają się razem, ale czasami mogą żyć osobno. Wczesnym rankiem perlice opuszczają swe noclegownie na drzewach i wyruszają do lasu na żer. Kiedy słońce jest już wyżej i zaczynają się upały, perlice chronią się w cieniu. Czasem kąpią się w wodzie lub w piasku rozpościerając szeroko pióra. W ten sposób pozbywają się pcheł i innych uciążliwych pasożytów. Przy poszukiwaniu pożywienia nawołują innych członków stada i wciąż się ze sobą porozumiewają. Dzięki głębokim głosom, przypominającym "tok-a-tok-tok-tok-tok", stado trzyma się razem. W razie niebezpieczeństwa ptaki wydają głosy ostrzegawcze. Kogut stoi wyprostowany, z wyciągniętą szyją i odzywa się przenikliwym głosem. Całe stado unosi się i ulatuje na drzewa, gdzie pojedyncze ptaki stają się niewidoczne dzięki swemu ubarwieniu.

Pożywienie

Pożywienie perlic składa się głównie z nasion i owoców, które uzupełniają innym pokarmem roślinnym oraz chrząszczami, szarańczą, termitami, a nawet różnymi gatunkami mięczaków. Zapasy płynów dopełniają z kałuż lub wodą z zalanych zagłębień skalnych, czy pni drzew. Kiedy możliwości te w porze suchej kończą się, ponieważ wszystko bardzo szybko wysycha perlice wygrzebują dziobem z ziemi bulwy i korzenie, by zyskać potrzebne płyny. Przy poszukiwaniu pożywienia perlica biega we wszystkie strony z głową schyloną ku ziemi i wydziobuje wszystko, co wydaje się jadalne. Wiele owoców zbiera z drzewa. Od czasu do czasu perlice przebywają ze stadami małp, które też żywią się owocami. Małpy bowiem zrywają owoce i orzechy, a perlice czekają na to, co spadnie na ziemię.

Rozmnażanie

Na początku pory godowej koguty zaczynają zaloty. Samiec prezentuje wspaniały taniec godowy, którym stara się oczarować partnerkę. Przestępuje z nogi na nogę, kiwa głową i całą szyją w górę i w dół. Ze swą wybranką opuszcza potem stado i znajduje odpowiednie miejsce na gniazdo. Perlice czubate tworzą pary na całe życie. Kiedy młode niemal dorosną, pary wracają do stada. Po parzeniu oba ptaki wygrzebują wśród liści pod krzewami płytki dołek w ziemi. Zagłębienie wyścielają liśćmi i trawą, a samice znoszą od 3 do 4 żółtobrązowych lub różowych jaj. Jajka perlic mają bardzo mocną skorupkę. Samica wysiaduje jaja przez ok. 25-28 dni. Kiedy kurczęta wyklują się, oboje rodzice je karmią. Pisklęta już po 15-20 dniach mogą się unieść na wysokość 2 m, na gałąź na której nocują.

Czy wiesz, że...

Perlica czubata zjada czasem ziarenka piasku, małe kamyczki, czy kawałki skorup ślimaków, które pozostają w jej żołądku i pomagają rozdrobnić twarde części pożywienia roślinnego i nasiona.
W pewnym micie greckim pojawia się szczególne wyjaśnienie występowania białych cętek na pierzu perliczek. Kiedy siostry Menelaosa, przemienione w pawie, usłyszały o śmierci swego brata uroniły wiele łez i z tych łez powstały charakterystyczne, białe plamki. Ponieważ przypominają małe perły, perliczka zyskała w ten sposób swą nazwę.
Widywano gniazda, w których było nawet 14 jaj. Przypuszcza się jednak, że mogły to być jaja dwóch samic, które zniosły je do jednego gniazda.