Philippe de Champaigne
Z Wikipedii
Philippe de Champaigne (ur. 1602, zm. 12 sierpnia 1674) - francuski malarz doby baroku.
Z pochodzenia Flamand, w 1621 roku opuścił Brukselę i przyjechał do Paryża, gdzie podjął współpracę z Nicolasem Poussin. Od 1628 roku był nadwornym malarzem Marii Medycejskiej, później Ludwika XIII i kardynała Mazarina. Oprócz tworzenia obrazów na zamówienie dworu, brał także udział przy tworzeniu Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby; od 1653 roku był jej rektorem.
Od 1638 był związany z jansenistami z Port-Royal. W latach 40. XVII wieku rozgorzał spór między członkami tego ruchu a jezuitami. Ludwik XIV postanowił zlikwidować klasztor Port-Royal, dla którego de Champaigne malował obrazy. W 1664 roku malarz stanął w obronie klasztoru, po czym odsunięto go od dworu, choć nie pozbawiono tytułu malarza królewskiego.
Obrazy Philippe'a de Champaigne cechował realizm, statyczna kompozycja i zazwyczaj chłodna gama barw. Ślady po jego flamandzkim rodowodzie, takie jak bogata faktura i drobiazgowość, poddawał klasycznym rygorom. W portretach koncentrował się na pogłębionej analizie psychologicznej, jednocześnie wiernie oddając fizjonomię portretowanego. Postać przedstawiał często albo na neutralnym tle, albo na tle kotary bądź fragmentu architektury i pejzażu. Wykorzystywał także motyw obramienia okiennego, w którym umieszczał portretowaną osobę. W obrazach religijnych starał się wiernie obrazować tekst biblijny.
Portretował najważniejsze osoby ówczesnej Francji: Ludwika XIII, kardynała Richelieu, Pascala, ale także jansenistów, m.in. matkę Angelikę Arnauld, Saint-Cyran i Arnauld d'Andilly. W 1662 roku namalował obraz wotywny Ex-voto (Zakonnice z Port-Royal) w podzięce za uzdrowienie swojej sparaliżowanej córki, przebywającej w klasztorze.
[edytuj] Bibliografia
- Couchoud J.P., Sztuka francuska, Warszawa 1981, t.1.
- Dulewicz A., Encyklopedia sztuki francuskiej, Warszawa 1997, ISBN 83-221-0675-0.
- K. Secomska, Malarstwo francuskie XVII w., Warszawa 1985, ISBN 83-221-0219-4.