Piła oscylacyjna

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Piła oscylacyjna (rotacyjna) – narzędzie głównie używane w medycynie do zdejmowania gipsu i do cięcia kości w czasie operacji. Powszechnie nazywa się ją piła oscylacyjna lub piła do gipsu. Elementem tnącym jest tarcza z zębami. Tarcza umieszczona jest na osi, która jest wprowadzana w oscylacje. Oscylacje są tak dobrane aby ruch zębów tnących na obwodzie tarczy był na tyle mały aby nie uszkodził skóry człowieka nawet wtedy gdy zęby tnącej piły dotkną jej. Skóra jest elastyczna i ulega lekkim odkształceniom bez skaleczenia. Jednocześnie oscylacje te są na tyle duże, że tną twarde materiały (gips, kość) bez problemu. Umożliwia to cięcie gipsu na człowieku bez obawy skaleczenia go a także cięcie kości w czasie operacji bez obawy przypadkowego pocięcia tkanek miękkich.
Zęby piły mają kształt i ostrza tak dobrane aby cięły w obu kierunkach ruchu oscylującej tarczy.
Mimo niewątpliwych zalet piły oscylacyjnej należy pamiętać, że:

Długotrwałe cięcie gipsu może spowodować wzrost temperatury tarczy tnącej. Rozgrzana tarcza może sparzyć osobę, z której zdejmuje się gips.
Niewłaściwa obsługa piły polegająca na ciągnięciu jej po skórze może spowodować skaleczenie. W związku z tym cięcie gipsu powinno odbywać się ruchami prostopadłymi do skóry tak aby w czasie cięcia piła często traciła kontakt ze skórą.

Piła oscylacyjna (posuwisto-zwrotna) - narzędzie służące do cięcia, w którym brzeszczot porusza się ruchem posuwisto zwrotnym. Zęby brzeszczotu w tym przypadku tną tylko w jednym kierunku. Praca piły ma 2 cykle cięcie i powrót. Przykładem takiej piły jest wyrzynarka.