Pierwsza bitwa pancerna

Z Wikipedii

Pierwsza bezpośrednia "bitwa pancerna" miała miejsce 24 kwietnia 1918 w czasie bitwy o Villers-Bretonneux. Niemcy skierowali do tej operacji 14 czołgów A7V, podzielonych na 3 grupy. Grupa I (3 czołgi) wzięła udział w walkach o Villers-Bretonneux, i odniosła duży sukces zdobywając wioskę, biorąc do niewoli wielu żołnierzy francuskich i niszcząc lotnisko. Grupa II (sześć czołgów) także wypełniła powierzone jej zadania, ale w czasie bitwy wszystkie z jej czołgów zostały wyeliminowane z walki poprzez awarie lub zniszczone przez przeciwnika.

Grupa III szybko straciła jeden ze swoich czołgów, który utknął w głębokim kraterze, ale drugi czołg tej grupy dotarł do Cachy, gdzie natknął się na prowadzącą sekcję 1. batalionu brytyjskiego korpusu pancernego, składającą się z trzech czołgów Mark IV – dwa w wersji "żeńskiej" (uzbrojone tylko w karabiny maszynowe) i jeden w wersji męskiej (uzbrojony w armaty 57 mm). Czołg niemiecki szybko wyeliminował z walki żeńskie Mark IV, których karabiny maszynowe nie były w stanie go uszkodzić, ale wtedy do walki wkroczył męski Mark pod dowództwem porucznika F. Mitchella.

Mark IV zaatakował niemiecki czołg trafiając w niego sześć razy, nie spowodowało to żadnych krytycznych uszkodzeń A7V, ale ten starając się schronić przed ogniem wroga wjechał na zbyt stromy dla niego stok i przewrócił się. Na scenie walki pojawiły się wtedy trzy pozostałe niemieckie czołgi ale i te zostały przywitane celnym ogniem czołgu brytyjskiego – wszystkie trzy zaczęły się wycofywać, a jeden z nich został w końcu porzucony przez spanikowaną załogę.

Jak wspomina to wydarzenie oficjalna historia brytyjskiego Tank Corps.: "zwycięzcą pierwszego w historii starcia czołgów był czołg Nr. 1 z 1. sekcji, kompani A, 1. batalionu".