Pietro Ottoboni
Z Wikipedii
Pietro Ottoboni (ur. 2 lipca 1667 w Wenecji - zm. 29 lutego 1740 w Rzymie) - włoski kardynał.
Krewny papieża Aleksandra VIII, który w listopadzie 1689 mianował go kardynałem tytułu S. Lorenzo in Damaso, wicekanclerzem Św. Kościoła Rzymskiego, generalnym superintendentem Stolicy Apostolskiej oraz gubernatorem Fermo, Tivoli i terytorium Capranica, a rok później legatem w Awinionie. Od 1709 roku był protektorem Francji w Kurii Rzymskiej i z tej racji przysługiwały mu dochody z licznych francuskich beneficjów (np. z opactwa St. Paul de Verdun). Był też archiprezbiterem Bazyliki S. Maria Maggiore. Święcenia kapłańskie przyjął dopiero w lipcu 1724.
W 1725 papież Benedykt XIII mianował go kardynałem-biskupem Sabiny i osobiście udzielił mu sakry biskupiej, a rok później postawił na czele Rzymskiej Inkwizycji. W 1730 został kardynałem-biskupem Frascati (do 1734) oraz archiprezbiterem Bazyliki Laterańskiej. Subdziekan kolegium kardynalskiego i biskup Porto e Santa Rufina 1734-38, a od 1738 dziekan i biskup Ostia e Velletri. Wielki Przeor Irlandii. Był protektorem artystów, zwłaszcza muzyków. Wśród jego protegowanych byli Arcangelo Corelli, Georg Friedrich Händel i Antonio Vivaldi. Osobiście pisał dla nich teksty kantat.
W 1740 zachorował podczas konklawe po śmierci Klemensa XII i musiał je opuścić. Zmarł jeszcze przed wyborem papieża Benedykta XIV.
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Poprzednik Francesco Barberini, iuniore |
 |
Dziekan Kolegium Kardynalskiego 1738-1740 |
|
Następca Tommaso Ruffo |
| Poprzednik Fabrizio Paolucci |
sekretarz Kongregacji Rzymskiej i Powszechnej Inkwizycji (1726-1740) |
Następca Tommaso Ruffo |
| Poprzednik Francesco Barberini |
Wicekanclerz Św. Kościoła Rzymskiego (1689-1740) |
Następca Tommaso Ruffo |
