Pismo bieżące

Z Wikipedii

Kopia słynnego Rękopisu z Altany Orchidei Wanga Xizhi, uważanego z najdoskonalsze dzieło w piśmie bieżącym

Pismo biężące (jap. gyōsho, kor. haengseo) - to odmiana chińskiego pisma, wywodząca się z pisma kancelaryjnego i używana do sporządzania notatek. Pismo bieżące można uznać za krok w kierunku stworzenia stenografii chińskiej. Podobną funkcję pełniło również pismo trawiaste, które było jeszcze bardziej uproszczone.

Za twórcę xingshu uważany jest Liu Desheng, który miał je opracować za panowania cesarzy Huana i Linga z dynastii Han, a więc w latach ok. 146-189. Początkowo nazywano ten styl Xingya^[1].

Za najdoskonalsze pod względem kaligraficznym prace wykonane w piśmie bieżącym uchodzą dzieła Wanga Xizhi (321-379). Wysoko cenione są również prace tzw. Czterech Mistrzów Dynastii Song, czyli Cai Xiang, Su Dongpo, Huang Tingjian oraz Mi Fu.

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Mieczysław Künstler, Pismo chińskie, PWN, Warszawa, 1970, s. 144

p • d • e

Odmiany chińskiego pisma

Powstanie pisma chińskiego • Napisy na kościach wróżebnych • Napisy na brązach • Pismo wielkopieczęciowe • Pismo małopieczęciowe • Pismo kancelaryjne • Pismo trawiaste • Pismo bieżące • Pismo wzorcowe • Nüshu

W innych krajach
Wietnam • Korea • Japonia • Liao (X-XIIw.) • Jin (XII-XII w.) • Xixia (XI-XIV w.)

Współczesne odmiany
Pismo tradycyjne • Pismo uproszczone