Placencja z Antiochii
Z Wikipedii
Placencja z Antiochii (ur. 1235, zm. 1261) – księżniczka antiocheńska, trzecia żona króla Cypru Henryka I, w latach 1253-1261 regentka Królestwa Jerozolimskiego i Cypru.
Była córką Boemunda V i jego drugiej żony Luciany; tym samym siostrą Boemunda VI. W 1250 poślubiła Henryka I Cypryjskiego i urodziła mu syna:
- Huga II, który w 1253 po śmierci ojca jako dziecko odziedziczył tron Cypru oraz pretensje do tronu Jerozolimy, rządzonej wówczas przez inne dziecko - Konradyna Hohenstaufa.
W 1254 jako wdowa, poślubiła Baliana z Ibelinu, syna Jana z Arsuf, ale para rozwiodła się w 1258. W tym samym roku Boemund VI sprowdził Placencję i Huga II do Akki i zarządał ogłoszenia ich królową i królem Jerozolimy. Huga poparł Jan z Ibelinu, hrabia Jaffy, Templariusze i Krzyżacy, a Konradyna - Szpitalnicy i różni prawnicy. Hugowi nie udało się zdobyć korony jerozolimskiej, ale i tak z racji urodzenia, był on następcą tronu i odziedziczyłby tron w razie bezdzietnej śmierci Konradyna. Placencja została mianowana regentką rządzącą Jerozolimą w imieniu Konradyna i 1 maja 1260 Placencja powierzyła urząd bajlifa jerozolimskiego, Gotfrydowi z Sargines.
Około 1260 została kochanką Jana z Jaffy, a rok później, we wrześniu zmarła - wtedy regencja przeszła w ręce Izabeli z Lusignan, żony brata Plesencji i siostry jej pierwszego męża.
[edytuj] Bibliografia
- Runciman S., Dzieje wypraw krzyżowych, t. 3, Warszawa 1998, ISBN 83-06-02542-3, s. 260, 263-266, 268.
