Plinio Corrêa de Oliveira
Z Wikipedii
Plinio Corrêa de Oliveira (ur. 13 grudnia 1908 r. w São Paulo, zm. 3 października 1995 tamże) - brazylijski historyk, pisarz, publicysta, działacz katolicki.
Pochodził zasłużonej w historii Brazylii arystokratycznej rodziny plantatorów z prowincji Pernambuco. Brat jego dziadka - João Alfredo Corrêa de Oliveira - jako ostatni premier Cesarstwa Brazylii zniósł niewolnictwo ludności kolorowej. Matka natomiast - Lucilla Ribero dos Santos - pochodziła z rodu należącego do "Paulitas", czyli pierwszych założycieli miasta São Paulo.
Wychowany został w duchu katolickim zarówno w domu jak i poźniej w szkole oo. Jezuitów w São Luís. Podczas studiów w Wyższej Szkole Prawa zaczął działać aktywnie w katolickich ruchach świeckich. Założył m.in. w 1929 r. Katolicką Akcję Uczelnianą, a następnie Katolicką Ligę Wyborczą, z ramienia której został w 1933 r. najmłodszym deputowanym w historii brazylijskiego parlamentu.
Po zakończeniu kariery politycznej poświęcił się działalności naukowej (kierował katedrą Historii Cywilizacji na Wydziale Prawa Uniwersytetu w São Paulo oraz na Papieskim Uniwersytecie Katolickim), publicystycznej oraz społecznej. W 1943 r. został pierwszym prezesem Akcji Katolickiej archidiecezji São Paulo. Jednocześnie w latach 1929-1947 redagował związany z archidiecezją tygodnik "Legionário", w którym zwalczał nazizm i komunizm. Jednocześnie krytykował poglądy liberalne na łonie Kościoła takie jak np. rodząca się teologia wyzwolenia, a także inne przejawy modernizmu katolickiego. W późniejszych czasach swoją działalność publicystyczną przeniósł na łamy czasopisma "Catolicismo", a także dziennika "Folha de São Paulo".
W 1960 roku założył apostolat świeckich - Stowarzyszenie Obrony Tradycji, Rodziny i Własności (Sociedade da Tradiçao, Familia, Propriedade), które obecnie działa w 25 krajach na całym świecie. Stowarzyszenie to było zaangażowane m.in. w liczne akcje mające uświadomić katolikom niebezpieczeństwa wszelkich nurtów socjalistyczno-marksistowskich zagrażających Kościołowi.
Odznaczony przez polskiego premiera rządu emigracyjnego Augusta Zaleskiego krzyżem orderu Polonia Restituta.
Jest autorem lub współautorem ponad 2500 artykułów i 17 książek.
