Plymouth Brethren

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: język, wikizacja, brak źródeł. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Plymouth Brethren (bracia, Bracia z Plymouth, Bracia Plymuccy, Christian Brethren) - protestancki, chrześcijański ruch religijny, zapoczątkowany na Wyspach Brytyjskich, całym Imperium Brytyjskim i na kontynencie europejskim pod koniec lat 20. XIX wieku.

Spis treści 1 Doktrynalne powody powstania ruchu Plymouth Brethren 2 Zamknięta społeczność – powód kontrowersji 3 Zasady przynależności - członkostwa 4 Porządek na zgromadzeniach 5 Kwestia finansów 6 Kwestia edukacji biblijnej 7 Elementarne zasady wiary 8 Historia i opis ruchu wg samych Plymouth Brethren 9 Do Plymouth Brethren należeli m.in.: 10 Przypisy 11 Linki zewnętrzne

[edytuj] Doktrynalne powody powstania ruchu Plymouth Brethren

Zdaniem zwolenników Plymouth Brethren pierwsi Chrześcijanie byli zgromadzani przez Ducha Świętego jedynie do imienia Pana Jezusa Chrystusa. Zwracają oni uwagę na to, że były trzy rodzaje zgromadzeń: na modlitwę, na łamanie chleba i na głoszenie Słowa Bożego. Zwracając uwagę na opis Nowego Testamentu zauważali, że nie było odłamów i denominacji chrześcijańskich w tych wczesnych dniach. Dlatego, jak twierdzą zwolennicy Plymouth Brethren, Chrystus jedynie miał być ich centrum oraz imię Jezusa jako całkowicie wystarczające do motywów zgromadzeń (odpowiednik nabożeństwa w innych społecznościach chrześcijańskich). Jako kluczowy wiersz biblijny konstytuujący zgromadzenia bez służby kleru lub innych formalnych duszpasterzy używali: Ew. Mateusza 18:20. „Gdzie są dwaj lub trzej zgromadzeni razem do imienia mego, tam Jestem pośrodku ich” interpretując ten fragment dosłownie i wierząc w osobistą obecność Chrystusa na takich zgromadzeniach (w odróżnieniu od innych grup w chrześcijaństwie, zakładających pośrednią obecność Chrystusa za pośrednictwem Ducha Świętego).

[edytuj] Zamknięta społeczność – powód kontrowersji

Plymouth Brethren mają separatystyczne podejście do tego co nazywają moralnym, doktrynalnym i sekciarskim złem (istotne wymienienie tych trzech elementów), powołują się przy tym na zalecenie zawarte w 2 Tymoteusza 2:19-22. „Niech odstąpi od nieprawości każdy kto wzywa imienia Pańskiego”. Ich zgromadzenia odbywają się w prostocie jako członkowie ciała Chrystusowego na łamanie chleba, modlitwę, rozważanie Słowa Bożego, i głoszenie Ewangelii. Siła domknięcia społeczności dzieli Plymouth Brethren na wiele oddzielnych grup, nie uznających się wzajemnie. Główny podział w ramach ruchu jest na liczniejszych Open Brethren (wśród których jest wiele odcieni zamknięcia i których przedstawicielem są w Polsce członkowie Kościoła Wolnych Chrześcijan) oraz znacznie mniej licznych Exclusive Brethren (wśród których jest wiele odcieni zamknięcia i których przedstawicielem są w Polsce członkowie Stowarzyszenia Zborów Chrześcijan). Co do nazw, Plymouth Brethren preferują proste tytuły „Chrześcijanie”, „święci”, „bracia” itp^[1]. każdy z tych tytułów odnosi się do wszystkich chrześcijan jako dzieci Bożych. Unikają nazw denominacyjnych, ponieważ uważają nazwy denominacyjne jako barierę w praktycznej jedności wszystkich chrześcijan. Przeciwni są jednak ruchowi ekumenicznemu uznając, że bardziej skuteczne jest osobiste posłuszeństwo Biblii, a wtedy skutkiem będzie praktyczna jedność z wszystkimi, którzy są „prawdziwymi chrześcijanami”. Zazwyczaj rozpowszechniony jest wśród Plymouth Brethren pogląd że każdy wierzący w Pana Jezusa Chrystusa jest członkiem ciała Chrystusa, i jako taki, ma swoje miejsce przy Stole Pańskim aby łamać chleb jeśli jego życie jest wolne od rzeczy które publicznie znieważają Boga. Także z tego powodu ich zamierzeniem jest nie przyjmować żadnych denominacyjnych nazw, które mogłyby wyłączać jakiegokolwiek członka ciała Chrystusa.

[edytuj] Zasady przynależności - członkostwa

Wśród Plymouth Brethren popularne jest powiedzenie "Bóg nie ma wnuków". Wynika ono z ich przekonania, że do chrześcijaństwa należą tylko i wyłącznie osoby narodzone na nowo, a do społeczności dopiero osoby ochrzczone w wieku dojrzałym do samodzielnych decyzji (najczęściej wymagany jest do decyzji o chrzcie wiek odpowiadający pełnoletniości) a po drugie to co nazywane jest "dobrym świadectwem". Zasady te są berdziej rygorystyczne wśród Exclusive Brethren niż wśród Open Brethren. Do członków społeczności nie zalicza się osob, które mają z innymi członkami społeczności związek tylko biologiczny. Podobnie nie zalicza się osób jedynie ochrzczonych (chrzest w ich przekonaniu jest wyrazem wiary w Osobę i Dzieło Pana Jezusa Chrystusa, nie wiąże się automatycznie z członkostwem w zborze i w społeczności, co odróżnia, zwłaszcza Exclusive Brethren od innych społeczności w chrześcijaństwie). Stosowana jest także dyscyplina zborowa, której skutkiem czasami jest wykluczenie ze społeczności osób, które trwają w świadomym grzechu i nie rokują nadziei na poprawę. Uważa się często, że te osoby takie, nigdy w rzeczywistości nie były rzeczywiście odrodzone a ich formalna przynależność wynikała z innych pobudek niż chęć uczestnictwa w służbie chrześcijańskiej zboru.

[edytuj] Porządek na zgromadzeniach

Najradykalniejsi z Plymouth Brethren wyznają, że Duch Święty ma mieć wolność aby pomiędzy zgromadzonymi usługiwać i prowadzić nauczanie i uwielbienie. Dlatego odrzucają wszelkie formy zła doktrynalnego lub moralnego. Najczęściej praktykują to, że chrześcijanki nakrywają głowy podczas każdej modlitwy zgodnie z dosłowną interpretacją 1 Koryntian 11:10 i nie nauczają ani nie głoszą w zgromadzeniu na podstawie dosłownego rozumienia 1 Koryntian 14:34. Zazwyczaj zgromadzają się w niedzielę rano w skromnym miejscu spotkań (najczęściej jeden z pokoi w domu jednego z członków), są zgromadzeni dookoła stołu, na którym jest chleb i wino. Nie mają wcześniej ustalonego programu tego zejścia, i najczęściej jest to celowy zabieg. Nie wiadomo też który z uczestników będzie rozdzielał chleb i wino. Może to zrobić każdy mężczyzna (ich nazwa: brat) mający dobre świadectwo w zgromadzeniu, najczęściej nie ma w zborach Plymouth Brethren przedstawiciela formalnego kleru, starszego na urzędzie, czy kogoś w roli odpowiedzialnego (w niektórych zborach Open Brethren przedstawiciele formalni są). Kazanie (ich nazwa: głoszenie Słowa) odbywa się niezależnie od łamania chleba i najczęściej po nim któryś z mężczyzn (braci) może je wygłosić (ich termin: „usłużyć Słowem”) po Wieczerzy Pańskiej. Mimo mylących nazw obydwu nurtów „Open Brethren” oraz „Exclusive Brethren”, przyjmując do Stołu Pańskiego nie stosuje się zasady społeczności „otwartej” albo „zamkniętej”, ale „uważnej”. Przedstawiciele obu nurtów twierdzą, że przy tych decyzjach pamiętają o odpowiedzialności wobec Chrystusa, którego śmierć wspominają i kierują się jego świętością. Określenia te wzięły się z subiektywnej oceny jednych przez drugich i stały się podstawą rozłamu na oba nurty. Plymouth Brethren twierdzą, że posiadają i praktykują duchowe przewodnictwo Ducha Świętego. Wierząc, że Duch Boży rozdziela „każdemu poszczególnie jak chce” (1 Koryntian 12:11), każdy mężczyzna (brat) bez żadnego nakazu może podać hymn, który ma być śpiewany, zainicjować modlitwę, przeczytać coś z Biblii, i złożyć dzięki za chleb i wino w czasie uczestnictwa w wieczerzy. Zgodnie z dosłowną interpretacją fragmentu z listów Pawła „niech niewiasty na zgromadzeniach milczą”, kobiety (siostry) nie mogą prowadzić zgromadzenia w żaden sposób. Nakrywają one też głowy jako uznanie Bożego porządku co do zwierzchności (za 1 Koryntian 11:3-13; 14:34).

[edytuj] Kwestia finansów

W czasie spotkań ofiary pieniężne są przyjmowane tylko od tych którzy wierzą w Chrystusa, a w większości przypadków tylko od tych spośród chrześcijan, którzy są w praktycznej społeczności ze zborem. Pieniędzy nie przyjmuje się od sympatyków nie będących członkami społeczności. Dzieje się tak dlatego, że Plymouth Brethren uważają, że ofiara pochwalna i ofiara z dóbr posiadanych przez chrześcijan są ze sobą związane (za Hebrajczyków 13:15-16). Najczęściej jedna zbiórka na rzecz zboru, dzieło Pańskie i na potrzebujących ma miejsce w czasie tego zgromadzenia (nabożeństwa) w niedzielę (pierwszy dzień tygodnia za 1 Koryntian 16:2).

[edytuj] Kwestia edukacji biblijnej

Nauczanie dla dzieci, jest zwykle zwane „szkółką niedzielną”. „Klasy biblijne” są prowadzone dla różnych grup wiekowych. Dodatkowe spotkania mają miejsce niekiedy w ciągu tygodnia. Takie zgromadzenia zwykle poświęcone są modlitwie i studiowaniu Biblii. Każdy mężczyzna (brat) ma podobną swobodę aktywnego uczestnictwa i nauczania na tych spotkaniach. Spotkania dla młodzieży i specjalne spotkania dla kobiet odbywają się okresowo według potrzeb.

[edytuj] Elementarne zasady wiary

Wierzą, że Biblia jest Słowem Bożym i dlatego jest jedyną miarą wiary i moralności. Z wielką ostrożnością strzegą prawdy odnoszącej się do godnej wszelkiej chwały Osoby Pana Jezusa Chrystusa wierząc że On Jest Bogiem Synem, Jedną z Osób Trójjedynego Boga. Według tego w co wierzą, Jezus Jest Bogiem objawionym w ciele. Przykładają wielką wagę do krwi Chrystusa, którą Przelał na krzyżu Golgoty, wierząc że to jest podstawą dla wszystkich błogosławieństw. Najczęściej wyczekują ponownego przyjścia Pana Jezusa: Najbardziej rozpowszechniony wśród nich pogląd, jest taki, że wpierw Jezus Chrystus Przyjdzie po nich i zabierze ich do Siebie, nazywają to zdarzenie „pochwyceniem” podczas którego Jezus zabierze ze świata wszystkich prawdziwych wierzących przed wielkim uciskiem. Później Jezus wróci osobiście po to aby królować na świecie jako Król królów i Pan panów. Najczęściej wierzą również, że zgromadzenie wierzących w jakimś miejscu nie jest niezależne od zgromadzeń w innych miejscach na podstawie nauki Biblii, że „Jest jedno ciało” (Efezjan 4:4). W związku z tym praktykują używanie „listów polecających” przy przyjmowaniu odwiedzających. (2 Koryntian 3:1, Dzieje 15:23).

[edytuj] Historia i opis ruchu wg samych Plymouth Brethren

„Na skutek działalności Ducha Bożego w ciągu ostatnich 150 lat powstały w różnych częściach świata grupy Chrześcijan, które zbierają się wyłącznie do Imienia Pana Jezusa Chrystusa jako swego jedynego Boskiego centrum (Mat. 18:20). Dążyli oni do tego, aby powrócić do nowotestamentowych ideałów i praktyk. Wierząc, że 'Kościół Boga Żywego' ukształtowany przez Ducha Świętego, składa się z wszystkich wierzących w Chrystusa, narodzonych na nowo i posiadających Jego Ducha, którzy tworzą 'jedno ciało', zgromadzają się oni po prostu jako członki tego 'jednego ciała' (Rzym. 12:5; 1Korynt 12:12-13; Efez.4:4). Posiadany Duch Boży sprawuje prawowite kierownictwo i przewodzi zgromadzeniu, a Biblia, Boża natchniona Księga - jest jedynym autorytetem. Biblia uczy tych wierzących, że wszyscy prawdziwi Chrześcijanie są królewskim kapłaństwem i narodem świętym, a więc Duch Święty ma swobodę aby użyć kogokolwiek jako Swoich ust, czy to w modlitwie, czy w uwielbieniu (1Piotra 2:5,9; 1Korynt 12:11). Ci wierzący mają Chrystusa jako Głowę Kościoła, jako Tego który swoje zgromadzenie Obdarzył darami, takimi jak prorocy, ewangeliści, pasterze, nauczyciele i że każdemu z nas dana została łaska według miary daru Chrystusowego (Efez 4:7-12). A zatem zbory te nie mają jakiejś jednej szczególnej osoby ku usługiwaniu, ani kogokolwiek powołanego przez ludzi ku temu, ale sprawowana jest usługa tymi darami które Chrystus dał Kościołowi. Te grupy wierzących nie posiadają żadnej organizacji kościelnej, zwierzchności, urzędujących biskupów, ustanawianych starszych, ani kleru. Mimo to jednak nie ma niezależności. Współdziałają razem 'zachowując jedność Ducha w spójni pokoju' (Efez 4:3). Wierzą oni, że każdy zbór jest miejscowym przedstawicielem całego Kościoła i uznają jego działanie w Imieniu Pańskim i według Słowa Bożego jako autorytatywne na każdym miejscu (Mat. 18:18)”

[edytuj] Do Plymouth Brethren należeli m.in.:

• John Bodkin Adams^[2] - lekarz podejrzany o popełnienie seryjnych zabojstw w Anglii
• Robert Anderson — dowódca Scotland Yard i autor chrześcijański. Jego najsłynniejsza książka to "The Coming Prince" (Nadchodzący Książę) często cytowana jako dowód precyzyjności zapowiedzi Biblijnych proroctw. ^[3]
• Thomas John Barnardo^[4] — reformator społeczny i założyciel of Barnardo's.
• Lancelot Brenton tłumacz języków oryginalnych, z którego dzieł najszerzej rozpowszechniona jest Greek-English edition of the Septuagint (grecko-angielska edycja Septuaginty ^[5]
• F.F. Bruce — XX wieczny biblijny nauczyciel i apologeta
• John Gifford Bellett^[6] — ceniony naukowiec z Trinity College, Cambridge
• Wilson Carlile— brytyjski ewangelista - założyciel Church Army ^[7]
• Dr. Edward Cronin^[8] — znany lekarz naturalista
• Anthony Crosland — Minister ds. zagr. w rządzie Laburzystów, ^[9]
• Aleister Crowley^[2] - okultysta
• John Nelson Darby ^[10]— znany kaznodzieja i ojciec współczesnej doktryny o pochwyceniu wierzących (zbawionych) chrześcijan
• James George Deck^[11] — Ewangelista i misjonarz w New Zeland
• Jim Elliot- jeden z pięciu misionarzy zamordowanych przez indiańskie plemię Auca w Ekwadorze. ^[12]
• Anthony Norris Groves^[13] — misionarz wBagdadzie i Indiach
• Edmund Gosse— autor
• Philip Henry Gosse^[14] — naturalista i biolog
• John George Haigh^[2] - seryjny morderca w Anglii
• Harry Ironside^[15] — Biblijny nauczyciel, kaznodzieja i autor.
• William Kelly Jeden z lepiej znanych członków ruchu Plymouth Brethren w XIX wieku, autor licznych biblijnych komentarzy i artykułów omawiających Biblię
• Charles Henry Mackintosh^[16] — Jeden z lepiej znanych członków ruchu Plymouth Brethren w XIX wieku, autor licznych biblijnych komentarzy i artykułów omawiających Biblię
• George Müller^[17] — założyciel sieci sierocińców w Bristolu i nauczyciel biblijny w Bethesda Chapel, Bristol
• Thomas Newberry^[18] — autor Newberry Reference Bible, używającej unikalnego systemu symboli ułatwiających wyjaśnienie treści czasowników użytych w biblijnym oryginale
• Frederick Handley Page— Pionier w konstruowaniu i wytwarzaniu maszyn latających^[19]
• Luis Palau, ^[20]argentyńsko-amerykański ewangelista.
• Roger Panes^[21] - zabił swoją rodzinę
• John Parnell, 2nd Baron Congleton — misjonarz do Mezopotamii
• Joseph M. Scriven — pisarz słów pieśni "What a Friend we have in Jesus".
• Arthur Rendle Short^[22] — Profesor Chirurgii na Bristol University i autor
• William Gibson Sloan — szkocki misjonarz do Faroe Islands.
• Ngaire Thomas^[23] - autor ksiązki Behind Closed Doors
• Samuel Prideaux Tregelles— angielski biblijny nauczyciel i teolog
• WE Vine - autor o"Vines Expository Dictionary" i licznych biblijnych komentarzy^[24]
• Smith Wigglesworth^[25] — zielonoświątkowy nauczyciel. Utrzymywał, że swoją podstawową wiedzę biblijną pozyskał wśród Plymouth Brethren
• George Wigram ^[26]— Napisał Grecko-Angielską Konkordancję do Nowego Testamentu oraz Englishman's Hebrew and Chaldee Concordance to the Old Testament. Wysoko cenione pomoce do studiowania Biblii.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ http://www.tarnow.kwch.pl/?ac=historia
2. ↑ ^{2,0 2,1 2,2} Pamela V. Cullen, A Stranger in Blood: The Case Files on Dr John Bodkin Adams, London, Elliott & Thompson, 2006, ISBN 1-904027-19-9
3. ↑ http://www.theism.net/anderson.htm
4. ↑ http://www.infed.org/thinkers/barnardo.htm
5. ↑ http://www.ccel.org/bible/brenton/
6. ↑ [1]
7. ↑ The Times, Sept 28 1942 - Carlile's obituary
8. ↑ http://www.homeoint.org/seror/biograph/cronin.htm
9. ↑ The Times, Feb.21 1977 - Crosland's obituary
10. ↑ http://www.newble.co.uk/writers/Darby/writings.html
11. ↑ http://www.dnzb.govt.nz
12. ↑ http://www.wheaton.edu/bgc/archives/GUIDES/277.htm
13. ↑ http://web.ukonline.co.uk/d.haslam/groves/AboutANG.htm
14. ↑ http://www.biographi.ca/EN/ShowBio.asp?BioId=39672
15. ↑ http://www.gotell.gracenet.org/m_harry_ironside.htm
16. ↑ http://www.stempublishing.com/authors/Biographies/chmackintosh.html
17. ↑ http://www.mullers.org/history.html
18. ↑ http://www.newblehome.co.uk/newberry/biography.html
19. ↑ The Times, April 23 1962 - Page's obituary
20. ↑ http://www.charismamag.com/display.php?id=13364
21. ↑ http://www.culthelp.info/index.php?option=com_content&task=view&id=218&Itemid=8
22. ↑ W.Melville Capper and Douglas Johnson, "Arthur Rendle Short", Inter Varsity, 1954
23. ↑ http://www.behind-closed-doors.org
24. ↑ http://www.wordsearchbible.com/
25. ↑ Albert Hibbert, "Smith Wiggleworth - The Secret of His Power",ISBN 1 85240 004 8
26. ↑ http://www.stempublishing.com/authors/Biographies/wigram.html

[edytuj] Linki zewnętrzne

• wydawnictwo GBV – Exclusive Brethren
• Bracia otwarci i bracia zamknięci - historia Plymouth Brethren wg. portalu Wiara.pl
• Historia i teraźniejszość ruchu z witryny Kościoła Wolnych Chrześcijan – Open Brethren
• witryna zboru KWCH w Mławie – Open Brethren
• artykuł o tym kim są Plymouth Brethren – Open Brethren