Podgrzybek złotawy
Z Wikipedii
Podgrzybek złotawy | |
Systematyka | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | grzyby |
Typ | grzyby podstawkowe |
Klasa | podstawczaki |
Podklasa | podstawczaki pieczarkopodobne |
Rząd | borowikowce |
Rodzina | borowikowate |
Rodzaj | podgrzybek |
Gatunek | podgrzybek złotawy |
Nazwa systematyczna | |
Xerocomus chrysenteron (Bull.) Quél. | |
Synonimy | |
Boletus chrysenteron | |
Galeria Wikimedia Commons |
Podgrzybek złotawy (Xerocomus chrysenteron) - gatunek grzyba z rodziny borowikowatych. W Polsce jest gatunkiem bardzo pospolitym. Ma wiele nazw zwyczajowych, np. pępek, sinka lub zajączek.
[edytuj] Charakterystyka
- Kapelusz
- O średnicy 3-12 cm, początkowo wypukły lub półkulisty, później powoli się rozpłaszcza i niekiedy lekko zapada w środku. brązowy, żółtobrązowy, często z oliwkowym odcieniem, ochrowoszary i niekiedy lekko czerwonawy. Skórka sucha, matowa, delikatnie omszona. Podczas suszy pęka na poletka i ukazuje czerwonawą górną część miąższu.
- Rurki
- Początkowo bladożółte, później zielonożółtawe lub oliwkowozielonawe. Sinieją pod naciskiem. Pory takiej samej barwy jak rurki, szerokie i kanciaste, niekiedy brunatno poplamione, siniejące pod naciskiem.
- Trzon
- Wysokość 3-10 cm, grubość 0,5-2 cm, przeważnie walcowaty, zwężający się ku podstawie, często nieco zgięty. Przeważnie zabarwiony na czerwono lub brązowo, często z podłużnymi włókienkami. Bruzdkowanie górnej części przechodzi na rurki
- Miąższ
- Delikatny, miękki, biały lub jaskrawożółty. Pod kapeluszem zabarwiony na czerwonawo. Siniejący przy złamaniu. Ma przyjemny zapach i nieco kwaskowaty smak.
- Wysyp zarodników
- Brązowawooliwkowy. Zarodniki wąskoelipsoidalne, gładkie, o rozmiarach 12-14 x 4-5 μm. Są ważną cechą rozpoznawczą przy rozróżnianiu go od podobnego podgrzybka obciętozarodnikowego.
- Biotop
- Występuje w lasach iglastych i liściastych od czerwca do listopada.
- Gatunki podobne
- Można go pomylić z również jadalnym podgrzybkiem zajączkiem.
[edytuj] Znaczenie
Grzyb jadalny: średniej wartości. Ceniony przez niektórych zbieraczy, jednak o niewielkiej wartości, ze względu na silne robaczywienie, małą przydatność do przerobu i małą odporność na dłuższy transport.
[edytuj] Bibliografia
- Marek Snowarski, Atlas Grzybów.