Polonia w Brazylii

Z Wikipedii

Polonia brazylijska - Brazylijczycy polskiego pochodzenia. Według różnych źródeł ich liczba wynosi od 800 000 do 3 000 000.^[1]

Spis treści 1 Historia Poloni 1.1 Pierwsi mieszkańcy 1.2 Początki 1.3 Nacjonalizacja 1.4 Okres powojenny 1.5 Odrodzenie świadomości 1.6 Emigranci dzisiaj 2 Sławni Brazylijczycy z polskimi korzeniami 3 Przypisy

[edytuj] Historia Poloni

[edytuj] Pierwsi mieszkańcy

Pierwsi polscy emigranci pojawili się w Brazylii już około 150 - 140 lat temu, jednakże pierwsze zorganizowane grupy pojawiły się w roku 1869 w stanach Santa Catarina i Parana, zaś od roku 1875 zaczęli przybywać do stanu Rio Grande do Sul.

Jednakże największa fala emigrantów miała dopiero nadejść. W roku 1890, zaczyna się gorączka brazylijska. Do roku 1914, do Brazylii przybyło 104 196 osób pochodzących z podzielonej Polski.^[2] Uważa się ich za wychodźców, ponieważ emigrowali do Brazylii bez polskich dokumentów.

[edytuj] Początki

Od samego początku polscy emigranci zakładali polskie osady, jak Nova Dantzig (dzisiejsze Cambé‎), organizowali się w lokalne społeczności, gdzie tworzyli szkoły, budowali kościoły. Z czasem zakładano grupy muzyczne, tanczne i teatralne. Społeczność żyła po polsku, pomału adaptując sie do brazylijskości.^[3] Do roku 1938 emigranci zawierali małżeństwa głównie pomiędzy sobą, podstawowym językiem był język polski a polskie tradycje i styl bycia kultywowany.

[edytuj] Nacjonalizacja

W roku 1938 prezydent Getúlio Vargas rozpoczyna proces nacjonalizacji. Zamykane są szkoły, w których językiem wykładowym jest język inny niż portugalski, zakazuje się używać języków emigrantów. Powoduje to wielkie szkody, kolejne pokolenia potomków polskich emigrantów kończą studia, zakładają mieszane rodziny i choć Polska uzyskuje niepodległość a pomiędzy państwami zostają nawiązane stosunki dyplomatyczne, kontakty polskich emigrantów z Polską zmniejszają się.

[edytuj] Okres powojenny

Po wojnie w Polsce zostaje wprowadzony system komunistyczny, zaś stowarzyszenia i kluby na rzecz Polonii nie przeżywały z powodu braku przekonania co do sensu walki o polską sprawę. Polska w sercu potomka polskiego imigranta, stawała się coraz bardziej mitem niż rzeczywistością.^[4] Zaczyna wytwarzać się opinia iż Polska nie wygrzebała sie z gruzów wojny. Polscy Brazylijczycy zaczynają tracić kontakt z Polską, zanika zwyczaj czytania po polsku, występuje brak zainteresowania biegiem wydarzeń w Polsce. Potomkowie polskich emigrantów powoli stają się Brazylijczykami

[edytuj] Odrodzenie świadomości

Rok 1978 przynosi wielkie zmiany. Karol Wojtyła zostaje wybrany na papieża. W sercach potomków polskich emigrantów rośnie duma, że pochodzą z tego samego kraju co Jan Paweł II.

W tym okresie pojawia się również związek zawodowy Solidarność, dzięki czemu Polska pojawia się w mediach.

[edytuj] Emigranci dzisiaj

Rok 1990 przynosi kolejne zmiany. Do życia zostaje powołany BRASPOL - Centralna Reprezentacja Wspólnoty Brazylijsko - Polskiej w Brazylii, który ma za zadanie odrodzenie poczucia polskości w potomkach polskich emigrantów. Polskie społeczności zaczynają się organizować. Zwyczaje i tradycje takie jak, święconka czy dzielenie się opłatkiem stają się coraz bardziej popularne. Odprawia się msze po polsku, powstają grupy taneczne i muzyczne, organizuje się spotkania pomiędzy Polakami z różnych regionów połączone z degustacją polskich potraw.

[edytuj] Sławni Brazylijczycy z polskimi korzeniami

• Alexandre Herchcovitch
• Paulo Leminski
• Jaime Lerner
• Maurício Waldman
• Edson Zwaricz
• Henrique de Curitiba
• Alessandra Ambrosio
• Xuxa
• Angélica Ksyvickis
• Ulisses Iarochinski

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Polacy i osoby polskiego pochodzenia w Brazylii.
2. ↑ Kazimierz Głuchowski. Os poloneses no Brasil, str.45.
3. ↑ Referat Braspolu. III zjazd Poloni i Polaków z zagranicy. 22-26 września 2007.
4. ↑ Referat Braspolu. III zjazd Polonii i Polaków z zagranicy. 22-26 września 2007.