Polska Partia Socjalistyczna Zaboru Pruskiego
Z Wikipedii
Polska Partia Socjalistyczna Zaboru Pruskiego (niem. Polnische Sozialistische Partei in Preußen), PPS Zaboru Pruskiego, partia robotnicza, która powstała z połączenia polskich organizacji socjalistycznych działających w Niemczech. Została założona w 1893 w Berlinie i solidaryzowała się w walce klasowej z socjalistami niemieckimi (do 1913 była powiązana ściśle z Socjaldemokratyczną Partią Niemiec (SPD), w skład której formalnie wchodziła). Współpracowała z Polską Partią Socjalistyczną, Związkiem Zagranicznym Socjalistów Polskich, i Polską Partią Socjalno-Demokratyczną (PPSD). Dążyła do powstania niepodległego państwa polskiego o ustroju demokratycznym.
Partia działała głównie na Górnym Śląsku i wśród robotników polskich w Niemczech. W 1910 liczyła ok. 2 tys. członków. W czasie I wojny światowej zawiesiła działalność. W kwietniu 1919 weszła w skład Polskiej Partii Socjalistycznej.
Czołowi działacze: Franciszek Morawski (współzałożyciel, przewodniczący zarządu w latach 1905-06), Józef Biniszkiewicz (od 1910 I przewodniczący), Estera Golde-Stróżecka, Jerzy Haase. Organem prasowym partii była Gazeta Robotnicza (redaktor F. Morawski).
