Pomorze Szwedzkie
Z Wikipedii
Pomorze Szwedzkie (szw. Svenska Pommern) – posiadłość Korony Szwedzkiej od XVII do XIX w., położona na południowo-zachodnim wybrzeżu Morza Bałtyckiego.
Po wojnach z Polską oraz w trakcie wojny trzydziestoletniej Szwecja przejęła kontrolę nad wieloma terytoriami położonymi na południowych wybrzeżach Bałtyku. Po pokoju westfalskim (1648) Szwecja otrzymała Pomorze Przednie, a także miasto Szczecin i wyspy: Rugię, Wolin i Uznam, którymi w czasie wojny de facto zarządzała. W 1721 wskutek uzgodnień pokoju w Nystad kończącego III wojne północną sprzedała za 2 mln talarów Fryderykowi Wilhelmowi I królowi Prus Szczecin i okolice, zachowując jedynie Pomorze Przednie, które z kolei utraciła w 1815 na rzecz Prus, razem z Finlandią (na rzecz Rosji) w wyniku ustaleń kongresu wiedeńskiego, zyskując w zamian Norwegię.
[edytuj] Generalni gubernatorzy Pomorza Szwedzkiego
- 1633-? – Sten Svantesson Bielke
- 1641-1648 – Lennart Torstensson
- 1648-1650 – Carl Gustaf Wrangel
- 1650-1652 – Johan Oxenstierna
- 1652-? – Axel Lillie
- 1656-1676 - Carl Gustaf Wrangel
- 1679-1685 – Otto Wilhelm Königsmarck
- 1687-1698 – Nils Bielke
- 1713-1747 – Johan August Meijerfeldt
- 1766-1772 – Hans Henrik von Liewen
- 1772-1776 – Carl Fredrik Sinclair
- 1776-1791 – Fredrik Vilhelm von Hessenstein
- 1792-1796 – Eric Ruuth
- 1796-1800 – Philip von Platen
- 1800-1809 – Hans Henric von Essen
