Posiew redukcyjny

Z Wikipedii

Rysunek przedstawiający prawidłowe wykonanie posiewu redukcyjnego

Zdjęcie pokazujące posiew redukcyjny. Widoczne są pojedyncze kolonie

Posiew redukcyjny – laboratoryjna metoda hodowania bakterii stosowana w mikrobiologii. Służy między innymi do izolacji czystych kultur bakteryjnych.

Metoda ta polega na zanurzeniu ezy w probówce z drobnoustrojami, naniesieniu pobranego materiału na podłoże agarowe umieszczone zwykle na szalce Petriego. Sposób naniesienia nie jest obojętny. Posiew należy zacząć wykonywać od górnego brzegu szalki i ruchem esowatym nanosić drobnoustroje kierując się do środka szalki, pozostawiając jednak znaczną część powierzchni wolną. Po wykonaniu tego zabiegu należy koniecznie ezę wyżarzyć w płomieniu palnika, obrócić szalkę o 45° w lewo i wykonać podobną operację na drugiej połowie szalki, zahaczając raz lub dwa o starszy posiew. Następnie znowu wyżarzyć ezę, obrócić szalkę o 45° i ruchem esowatym wykonać ostatnią część posiewu redukcyjnego. Po inkubacji, w miejscach z ostatnich etapów posiewu redukcyjnego powstaną osobne kolonie bakterii.

Generalnie technika samego posiewu nie jest ważna; chodzi o uzyskanie osobnych kolonii, więc ilość powtórzeń wypalania ezy i rozprowadzania inoculum może być różna. Bardzo często stosuje się posiew redukcyjny na połowie płytki.