PPS-Rewolucja Demokratyczna
Z Wikipedii
Polska Partia Socjalistyczna - Rewolucja Demokratyczna – nazwa większościowej części Polskiej Partii Socjalistycznej, działającej od 1987 roku, przyjęta 19 grudnia 1988 r. po ustąpieniu z władz partii w lutym 1988 przewodniczącego Jana Józefa Lipskiego i innych.
Nazwa partii została przyjęta celem odróżnienia się od części działaczy PPS skupionych wokół Jana Józefa Lipskiego. W skład władz PPS-RD wchodzili: Czesław Borowczyk, Zuzanna Dąbrowska, Piotr Ikonowicz, Grzegorz Ilka, Artur Koszykowsk], Andrzej Kowalski, Cezary Miżejewski, Jacek Pawłowicz, Józef Pinior, Małgorzata Ponurak, Tadeusz Rachowski, Miłka Tyszkiewicz.
Partia aktywnie uczestniczyła w strajkach w maju i sierpniu 1988 r. W wyniku udziału w strajkach aresztowano m.in. Józefa Piniora, Czesława Borowczyka, Jolantę Skibę i Aleksandrę Saratę. PPS-RD uczestniczyła również w działaniach na rzecz uwolnienia więźniów politycznych w Polsce i Czechosłowacji m.in. w obronie Vaclava Havla, oraz akcjach solidarnościowych na rzecz Rumunii i Chin.
W lutym 1989 roku, część działaczy PPS-RD m.in. Grzegorz Ilka, Jacek Pawłowicz opuściło formację, tworząc odrębną strukturę PPS-Porozumienie Prasowe), wskazując jako przyczynę ewolucję PPS-RD „w partię typu lewackiego”.
W grudniu 1989 roku – we Wrocławiu odbył się I Krajowy Kongres Delegatów PPS-RD. Wybrano kolegialną Radę Naczelną w składzie: Czesław Borowczyk, Robert Gołaś, Andrzej Kowalski, Józef Pinior z Wrocławia, Zuzanna Dąbrowska, Piotr Ikonowicz, Cezary Miżejewski z Warszawy, Artur Smółko, Krzysztof Bill – Jaruzelski z Białegostoku i Artur Koszykowski z Krakowa. W 1990r. usunięto grupę wrocławskich działaczy, zarzucając im poglądy trockistowskie. W październiku 1990 roku połączyła się na XXV Kongresie PPS w jednolitą Polską Partię Socjalistyczną.
