Prawosławna diecezja lubelsko-chełmska
Z Wikipedii
| Diecezja lubelsko-chełmska | |
| Siedziba biskupów | Lublin |
| Katedra diecezjalna | Katedra w Lublinie |
| Metropolia | warszawska i całej Polski |
| Ilość wiernych | 14.300 |
| Ilość dekanatów | 5 |
| Biskup ordynariusz | abp Abel (Popławski) |
Prawosławna diecezja lubelsko-chełmska - jedna z 6 diecezji kościoła prawosławnego w Polsce restytuowana postanowieniem Soboru Biskupów Kościoła Prawosławnego w Polsce z 25 marca 1989 jako bezpośrednia kontynuatorka tradycji dawnej diecezji chełmskiej. Objęła województwa środkowo-wschodniej Polski: bialskopodlaskie, chełmskie, lubelskie, siedleckie, tarnobrzeskie, zamojskie i częściowo rzeszowskie (w chwili powołania liczyła 16 parafii podzielonych na 2 dekanaty, na jej terenie znajdował się również monaster św. Onufrego w Jabłecznej, będący w jurysdykcji metropolity warszawskiego i całej Polski oraz Wyższe Prawosławne Seminarium Duchowne w Jabłecznej).
Główna świątynia
- Dom Zakonny św. Serafina z Sarowa w Kostomłotach
- Prawosławny Dom Pomocy Społecznej w Lublinie
Biskupi
- Ordynariusz (od 1989) - abp Abel (Popławski)
[edytuj] Zobacz też
- Biskupi lubelscy i chełmscy
