Prymasowski Komitet Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom
Z Wikipedii
Prymasowski Komitet Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom to społeczno-kościelna instytucja charytatywna, powołana pod patronatem prymasa Józefa Glempa 17 grudnia 1981 w reakcji na internowanie działaczy politycznych i ludzi kultury po wprowadzeniu stanu wojennego. Zorganizowany wokół kapelana franciszkanek w warszawskim kościele św. Marcina (ul. Piwna 9) Bronisława Dembowskiego, Komitet Prymasowski niósł pomoc internowanym i ich rodzinom, gromadził informacje o losie i miejscu pobytu represjonowanych, udzielał pomocy prawnej, dostarczał uwięzionym paczki z żywnością, lekarstwami i zimową odzieżą. Komitet Prymasowski udzielił pomocy ok. 17 tysiącom ofiar stanu wojennego.
[edytuj] Szturm milicji na kościół na Piwnej
Nieumundurowani funkcjonariusze oddziałów specjalnych MSW dokonali 3 maja 1983 najścia na pomieszczenia Komitetu Prymasowskiego w klasztorze franciszkanek na Piwnej w Warszawie. Zdemolowano lokal, niszcząc zagraniczne leki (trudno dostępne w owym czasie), uprowadzono i pobito czterech opozycjonistów: Łukasza Kądzielę, Wojciecha Sawickiego, Jacka Sieradzkiego i Włodzimierza Żarneckiego. Ponadto pobito Barbarę Sadowską i dlatego na pogrzebie swojego syna Grzegorza Przemyka miała rękę na temblaku. Z dokumentów SB wynika, że akcją oddziału antyterrorystycznego ZOMO kierowali Edward Misztal, Janusz Smuga [1] ; trwa przeciw nim proces sądowy o popełnienie zbrodni komunistycznej. W akcji brał również udział Jerzy Dziewulski [2]
[edytuj] Linki
- Przemysław Stępień o relacjach Kościół-internowani
- Przekazanie Archiwum Akt Nowych ponad 20 metrów akt Komitetu Prymasowskiego
