Przetacznik stokrótkowy
Z Wikipedii
Przetacznik stokrótkowy | ||||||||||||||||||||||||||||
Systematyka wg Reveala | ||||||||||||||||||||||||||||
Domena | jądrowce | |||||||||||||||||||||||||||
Królestwo | rośliny | |||||||||||||||||||||||||||
Podkrólestwo | naczyniowe | |||||||||||||||||||||||||||
Nadgromada | nasienne | |||||||||||||||||||||||||||
Gromada | okrytonasienne | |||||||||||||||||||||||||||
Klasa | Rosopsida | |||||||||||||||||||||||||||
Rząd | jasnotowce | |||||||||||||||||||||||||||
Rodzina | przetacznikowate | |||||||||||||||||||||||||||
Rodzaj | przetacznik | |||||||||||||||||||||||||||
Gatunek | przetacznik stokrótkowy | |||||||||||||||||||||||||||
Nazwa systematyczna | ||||||||||||||||||||||||||||
Veronica bellidioides L. | ||||||||||||||||||||||||||||
Sp. Pl. ed. 1:11 (1753) | ||||||||||||||||||||||||||||
|
Przetacznik stokrótkowy (Veronica bellidioides L.) – gatunek rośliny z rodziny przetacznikowatych (Veronicaceae). Występuje w Europie (Austria, Bułgaria, Czechy, Francja, Hiszpania, Mołdawia, Niemcy, Polska (uznany za wymarły), Rumunia, Słowacja, Szwajcaria, Ukraina, Włochy, obszar dawnej Jugosławii)[1].
[edytuj] Zmienność
Wyróżnia się dwa podgatunki[2]:
- Veronica bellidioides L. subsp. bellidioides
- Veronica bellidioides L. subsp. lilacina (F.Towns.) Nyman – występuje we Francji, Monako, Hiszpanii, Włoszech.
[edytuj] Zagrożenia
Kategorie zagrożenia gatunku:
- Kategoria zagrożenia w Polsce wg Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006)[3]: Ex (wymarły).
- Kategoria zagrożenia w Polsce wg Polskiej Czerwonej Księgi Roślin[4]: EX (wymarły).
Przypisy
- ↑ Veronica bellidioides. W: ermplasm Resources Information Network - (GRIN) [on-line]. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory. Beltsville, Maryland. [dostęp 29 marca 2008].
- ↑ Flora Europaea - Thymus (en). Royal Botanic Garden Edinburgh. [dostęp 18 marca 2008].
- ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
- ↑ R. Kaźmierczakowa, K. Zarzycki: Polska czerwona księga roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2001. ISBN 83-85444-85-8.