Psalm 128
Z Wikipedii
Psalm 128, jeden z psalmów mądrościowych zgromadzonych w biblijnej Księdze Psalmów.
Jego numer przyjęty został za Biblią hebrajską; Septuaginta i Wulgata nadają mu numer 127.
Spis treści |
[edytuj] Gatunek literacki i okoliczności powstania
Psalm 128, podobnie jak poprzedzający go Psalm 127 należy do utworów mądrościowych. Ma on charakter pouczenia i zachęty do dobrego postępowania.
Przyjmuje się, że psalm powstał po okresie niewoli.
[edytuj] Treść i teologia
Psalm naucza o cechach prawdziwego szczęścia i błogosławieństwa Bożego. Jego warunkiem jest "bojaźń Pana" i kroczenie drogami jego przykazań[1], zaś widomymi znakami są: możliwość utrzymania z pracy własnych rąk, pomyślność materialna, udane życie rodzinne oraz liczne potomstwo. Psalm 128 przekonuje, że te wszystkie znaki są darem hojności Bożej, a od nich też zależy pomyślność Izraela.
Obrazy mające wyrażać szczęście rodzinne wzięte zostały z życia na wsi: m.in. żona - szczep winny z wieloma gronami oraz dzieci - gałązki drzewa oliwnego (uznawanego przez Izraelitów za symbol zamożności).
Psalm mógł służyć jako formuła błogosławieństwa dla narzeczonych i nowożeńców, którzy przybywali z pielgrzymką do Jerozolimy.[2]
[edytuj] Bibliografia
- Stanisław Łach: Księga Psalmów: Wstęp - przekład z oryginału - komentarz - ekskursy. Poznań: Pallotinum, 1990, ss. 529-530.
Przypisy
- ↑ Ps 128,1
- ↑ Biblia Paulistów, Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2005, s. 799
