Róża czerwonawa
Z Wikipedii
Róża czerwonawa | |
Systematyka wg Reveala | |
Domena | jądrowce |
Królestwo | rośliny |
Podkrólestwo | naczyniowe |
Nadgromada | nasienne |
Gromada | okrytonasienne |
Klasa | Rosopsida |
Rząd | różowce |
Rodzina | różowate |
Rodzaj | róża |
Gatunek | róża czerwonawa |
Nazwa systematyczna | |
Rosa glauca Pourr | |
Synonimy | |
R. rubrifolia Vill | |
Galeria zdjęć i grafik |
Róża czerwonawa (Rosa glauca) - gatunek krzewu należący do rodziny różowatych. Występuje pospolicie w Europy i rośnie spontanicznie głównie w jej południowej i centralnej części. W Polsce jest rośliną uprawną i dziczejącą (ergazjofigofit). Zdziczałe formy w środowisku spotykane są dość rzadko. Status gatunku we florze Polski: kenofit.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pędy
- Dorasta do 2,5 m wysokości, gałązki ma nagie, ciemnoczerwone i sino oszronione. Kolce wyrastają pojedynczo, są cienkie, nagie, zwykle nieliczne i nieregularnie wyrastające.
- Liście
- Na tegorocznych pędach 5-9 listkowe. Listki cienkie, pojedynczo piłkowane, czerwonawe, o eliptycznym kształcie i klinowatej nasadzie. Są nagie, lub co najwyżej na głównym nerwie owłosione.
- Kwiaty
- Często zebrane w kwiatostany. Kwiaty pięciopłatkowe, różowe, jaśniejące w środku. Działki kielicha mają szerokość 2-3 mm, są całobrzegie (zewnętrzne posiadają nieliczne, wąskie łatki) i dłuższe od płatków korony. Szyjki słupka wolne, nagie, lub nieco tylko owłosione, o znamionach skupionych w główkę. Zewnętrzne pręciki kilkakrotnie dłuższe od słupka. Tworzące pierścień miodniki są wzniesione. Kwitnie od czerwca do lipca, jest owadopylna.
- Owoce
- Drobne (do 1,5 cm średnicy), od koloru pomarańczowego do czerwonego, kulistawe, często spłaszczone.
- Biotop
- Nanofanerofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku zespołów (All.) Berberidion [1].
[edytuj] Zmienność
Tworzy mieszańce z różą alpejską, r. francuską, r. gęstokolczastą[2].
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina uprawna : uprawiana w licznych odmianach, jako roślina ozdobna, zarówno w postaci typowego gatunku, jak i międzygatunkowych mieszańców. Nie ma specjalnych wymagań co do gleby, jest też w pełni mrozoodporna i nie trzeba ją okrywać na zimę. Wymaga natomiast słonecznego stanowiska. Nadaje się szczególnie na nieformowane szpalery, np. w parkach oraz do naturalistycznych ogrodów.
Przypisy
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
[edytuj] Bibliografia
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.