Rędzina

Z Wikipedii

Rędzina, gleba zasobna w wapń i próchnicę wytworzona w procesie wietrzenia skał wapniowych, węglanowych i gipsowych, nierzadko z domieszką materiału lodowcowego: piasku i gliny (rędziny mieszane), o korzystnych właściwościach fizycznych i słabo zasadowym odczynie (odczyn gleby), płytka. Rozwinięta na wapieniach. Poziom próchniczny znajduje się na skale macierzystej. Brak innych poziomów.

Spotykana na południu Polski: na Wyżynie Kieleckiej, Wyżynie Lubelskiej, w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, w Tatrach i Pieninach, Terra rosa śródziemnomorska. Rędziny występują pod lasami liściastymi (grądami na niżu i bukowo-jodłowymi w górach) oraz pod murawami kserotermicznymi. Są urodzajne, ale trudne do uprawy.

[edytuj] Wyróżniamy następujące podtypy rędzin:

• Rędziny inicjalne skaliste (Calcaric Leptosols) - bardzo płytkie, odpowiadające litosolom,
• Rędziny inicjalne rumoszowe (Calcaric Leptosols) - inicjalne na rumoszu wapiennym, odpowiadające regosolom,
• Rędziny właściwe (Rendzic Leptosols) - o płytkim, nie przekraczającym 50 cm szkieletowym profilu,
• Rędziny butwinowe - tangel rędziny (Rendzic Leptosols) - górskie, z nagromadzoną warstwą butwiny,
• Rędziny próchniczne (Mollic Leptosols) - o dużej miąższości poziomu próchnicznego (poziomy O i A łącznie - 30-70 cm),
• Rędziny brunatne (Calcaric Cambisols) - posiada poziom brunatnienia cambic (Bbr),
• Rędziny czarnoziemne (Mollic Leptosols) - bardzo żyzne, z poziomem próchnicznym A o miąższości 30 cm i więcej,
• Rędziny czerwonoziemne (Rendzic Leptosols) - z reliktowym poziomem barwy czerwonej bądź brunatnej, powstałym we wcześniejszych okresach geologicznych.

Rędziny stanowią siedliska zarośli kserotermicznych, wszelkiej roślinności kalcyfilnej oraz ciepłolubnych buczyn i dąbrów.