Rabarbar dłoniasty
Z Wikipedii
| Rabarbar dłoniasty | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | rdestowce |
| Rodzina | rdestowate |
| Rodzaj | rabarbar |
| Gatunek | rabarbar dłoniasty |
| Nazwa systematyczna | |
| 'Rheum palmatum L., 1759 | |
| Synonimy | |
| Rhabarbarum palmatum Moench | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Rabarbar dłoniasty (rzewień chiński, rzewień palczasty) Rheum palmatum L.) - gatunek byliny z rodziny rdestowatych (Polygonaceae). Pochodzi z Chin północno-zachodnich i Tybetu północno-wschodniego. W Polsce jest czasami uprawiany.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Bylina o wysokości do 2 m, posiadająca duże i grube kłącze i korzeń.
- Liście
- Sercowate, szorstko owłosione, bardzo duże, wcinanoklapowane, o grubo piłkowanych brzegach.
- Kwiaty
- Drobne, zebrane w dużą wiechę. Kwiaty zielonkawe, mające 6 działek okwiatu , 1 słupek i 9 pręcików. Kwitnie w maju i czerwcu.[1]
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina lecznicza.
- Surowiec zielarski: Korzeń (Radix Rhei) dwu- lub trzyletnich roślin. Zawiera garbniki, wolne i związane antrachinony (ok. 10%).
- Działanie: Przy stosowaniu małych dawek (do 0,6 g) działają ściągająco zawarte w korzeniu garbniki, natomiast przy dużych dawkach (1 do 3 g) działają czyszcząco antrachinony. Rzewień stosuje się przy chronicznej obstrukcji, nieżytach żołądka i jelit oraz braku apetytu. Nie wolno go używać przy kamicy nerkowej i piasku w moczu.
- Zbiór i suszenie: Korzenie po wymyciu i okorowaniu tnie się na mniejsze kawałki, które nawleka się na sznury i suszy w temperaturze otoczenia lub w suszarni w temperaturze najwyżej 40 °C.
- Roślina ozdobna. W celach ozdobnych uprawia się głównie odmianę tangutską (var. tanguticum Maxim.)[1]. Zwykle uprawia się pojedyncze okazy, ładnie prezenujące się na tle innych, niższych roślin w ogrodach naturalnych, lub w strzyżonym trawniku. Wymaga głębokiej gleby, najlepiej piaszczysto-gliniastej, stanowiska słonecznego lub półcienistego.[2]
[edytuj] Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
- ↑ Encyklopedia ogrodnictwa. Warszawa: 1995, ss. 311, 329. ISBN 83-85152-39-3.
