Ratusz Starego Miasta w Gdańsku

Z Wikipedii

Ratusz Starego Miasta - w Gdańsku na Starym Mieście, usytuowany pomiędzy Wielkim Młynem a pokarmelickim kościołem św. Józefa, wzniesiony został w latach 1587-1589 (prace wykończeniowe zakończono w roku 1595) w stylu niderlandzkiego manieryzmu (chociaż uderza pewna powściągliwość w wyrazie): kontrast ceglanych elewacji z kutymi w kamieniu detalami architektonicznymi, duże okna o gęstej kratownicy wewnętrznych podziałów, kontrast surowej, kubicznej bryły budynku ze strzelistymi wieżyczkami na narożach, które niejako zapowiadają wysoki i bogato członowany hełm wieży głównej. Autorem ratusza jest Antoni van Obberghen, za twórcę kamiennego portalu uznaje się Willema van der Meera. Wzniesiony dla władz Starego Miasta, raczej dla zaspokojenia ambicji lokalnych i potrzeb reprezentacyjnych niż dla rzeczywistych treści ustrojowych, przez wiele wieków był miejscem skupiającym ówczesne życie polityczne, gospodarcze, a także naukowe i towarzyskie tej części miasta. Ze Starym Miastem i ratuszem związany był sławny gdański astronom Jan Heweliusz, który nieszkał nieopodal ratusza i pełnił funkcję ławnika oraz pierwszego rajcy; w piwnicach Ratusza składował wyprodukowane przez siebie piwo.

Wnętrza ratusza uległy gruntownej przebudowie w latach 1911-1914 w stylu neorenesansowym, ratując przed zagładą wiele detali z kamienic patrycjuszowskich, jak np. trójarkadowa ściana z wielkiej sieni Domu Konertów (ul.Długa 45 - naprzeciwko ratusza głównomiejskiego), kompletne wnętrze z roku 1642 z plafonem, kominkiem, posadzką i boazeriami oraz inne detale z domów przy Podwalu Staromiejskim 69/70 i ulicy Długiej 39 i 45. Renesansowy portal kamienny w sieni ratusza pochodzi z domu przy ul. Długiej 28, zaś piękne kręcone schody z Sieni Gdańskiej.

Ratusz Starego Miasta jest jednym z niewielu zabytkowych budowli gdańskich, które w niewielkim tylko stopniu ucierpiały podczas grabieży i zburzenia miasta przez wojska radzieckie w roku 1945. Dzięki temu ocalały cenne obrazy artystów gdańskich z połowy XVII wieku - cykl alegoryczny Hermana Hana i "Sybilla" Adolfa Boya.