Ratusz w Grodzisku Wielkopolskim

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Ratusz z ok. 1835 roku - Nie wiele wiadomo o wcześniejszej siedzibie władz miejskich w Grodzisku Wielkopolskim. Stary drewniany Ratusz z podcieniami wzmiankują dokumenty z 1677 roku (protokół Bractwa Kurkowego) i z 1730 roku (umowa zawarta przez władze miejskie z katem Franciszkiem Gittlerem). Nie wiadomo zatem, kiedy powstał i kiedy uległ zniszczeniu, bądź rozebraniu. Inne dokumenty z 1761 (statut cechu młynarzy) i z 1793 (spis władz pruskich) wspominają tylko o Wadze Miejskiej. Zatem do wybudowania nowego ratusza, tam swoją siedzibą miały władze miejskie. Obecny Ratusz powstał ok. 1830/35 roku i po gruntownej przebudowie w 1910 roku przetrwał do dziś. Budynek został uszkodzony podczas bombardowania w dniu 27 stycznia 1945 i przy odbudowywaniu pozbawiony został ozdobnych detali. Dopiero kapitalny remont, przeprowadzony w latach 1997 - 1998, w swych załozeniach nawiązał do okresu przedwojennego. Wykorzystano w tym celu przekazy ikonograficzne. Jedynym wyjątkiem było usytuowanie na dachu ratusza małej wieżyczki, która nadała dość surowemu architektonicznie obiektowi, dużo uroku. Z wieży ratusza od 15 marca 1998 roku rozbrzmiewa w samo południe hejnał Grodziska Wielkopolskiego.

Ratusz usytuowany jest w zachodniej części Starego Rynku, frontem skierowany na wschód. Wchodzi się do niego granitowymi schodami, zakończonymi szerokim tarasem. Po bokach tarasu i schodów urządzono trawniki. Ratusz jest budynkiem trzykondygnacyjnym, murowanym z cegły (badania archeologiczne przeprowadzone w 1993 roku stwierdziły, że do budowy użyto gotyckich cegieł pochodzących z rozebranej wagi miejskiej, podpiwniczony, nakryty dachem dwuspadowym, pokrytym dachówką. Elewacja w partii parterowej boniowana, okna ujęte opaskami, pomiędzy nimi elementy dekoracyjne z wieńcy laurowych i motywy roślinne. Do 1910 roku, nawiązuje zwieńczenie elewacji fryzem z wici roślinnych i secesyjnych masek. Wewnątrz zachowany pierwotny układ pomieszczeń z sienią i klatką schodową po środku. Zachowały się także stare zdobione drzwi wejściowe oraz drzwi do niektórych biur, schody dębowe oraz częściowa boazeria na holu. Także w gabinecie Burmistrza i w sali posiedzeń na uwagę zasługuje boazeria i kasetonowy strop.

29 grudnia 1998 roku, decyzją Wojewody Poznańskiego obiekt został wpisany do rejestru zabytków pod nr 2657/A.

[edytuj] Źródła

• Plan miasta z 1809 roku z projektowaną regulacją infrastruktury miejskiej po pożarze. Repr. w zbiorach Wojew.Konserwatora Zabytków w Poznaniu.
• Ibidem, rkp 1519, k.19 z 1729r. i 1730 r. (kontrakt przyjęcia mistrza do miasta).
• Bibl.Ossol. Protokularz Bractwa Strzeleckiego z 1677 r. - wzmianka o drewnianym ratuszu.

Statut cechu młynarzy z 1761 r. wspomina już tylko o wadze miejskiej.