Regina Gerlecka

Z Wikipedii

Regina Gerlecka (ur. 1913, zm. 12 marca 1983 w Lublinie^[1]) – polska szachistka, pierwsza mistrzyni Polski w szachach.

Była jedną z czołowych polskich szachistek w latach trzydziestych XX wieku. W 1935 i 1937 roku dwukrotnie zdobyła tytuły mistrzyni Polski w szachach. Również dwa razy zwyciężała w mistrzostwach Warszawy kobiet (w roku 1935 samodzielnie , zaś w 1939 wraz z Różą Herman).

Największy sukces w karierze odniosła w roku 1935, zdobywając z wynikiem 6½ pkt (z 9 partii) drugie miejsce (za Verą Menchik) w rozgrywanym podczas szachowej olimpiady w Warszawie turnieju o mistrzostwo świata kobiet. W lwowskim miesięczniku "Szachista" napisano wówczas o niej:

Zaszczytne drugie miejsce zajęła bardzo utalentowana mistrzyni Polski i Warszawy p. Regina Gerlecka, broniąc godnie honoru polskich szachistek. Wicemistrzostwo świata jest wspaniałym sukcesem i należy jeszcze dużo się spodziewać po młodziutkiej p. Gerleckiej, która dziś już należy do małej garstki najlepszych szachistek świata.^[2]

Po raz drugi reprezentowała Polskę na turnieju o mistrzostwo świata w roku 1937 w Sztokholmie, jednak nie udało się jej powtórzyć sukcesu z turnieju warszawskiego (ostatecznie podzieliła miejsce 10-16 z rezultatem 7 pkt z 14 partii).

Uczestniczyła w super-turnieju kobiecym w Semmering w 1936 roku, zajmując dzielone 5-7 miejsce z rezultatem 6 pkt z 11 partii (zwyciężyła Sonja Graf)^[3].

Po wojnie próbowała powrócić do czynnego życia szachowego, jednak bez sukcesów. Wystąpiła w pierwszym powojennym finale mistrzostw Polski kobiet w Łodzi w roku 1949, zdobywając co prawda brązowy medal, ale w turnieju, który był bardzo słabo obsadzony (wystartowały zaledwie 3 zawodniczki). Po tych zawodach definitywnie wycofała się z szachów, poświęcając się pracy naukowej i uzyskując stopień doktora.

Przypisy

Poprzednia –

Mistrzyni Polski w szachach 1935 • 1937

Następna Róża Herman