Rekiny
Z Wikipedii
| Rekiny | |
 Kształt typowego rekina |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ryby chrzęstnoszkieletowe |
| Podgromada | spodouste |
Żarłacz białopłetwy
|
|
Rekiny (fr. requin) – ogólna nazwa grupy gatunków, rodzajów, a nawet rodzin drapieżnych ryb chrzęstnoszkieletowych, z podgromady spodoustych charakteryzujących się opływowym, wrzecionowatym tułowiem, heterocerkalną płetwą ogonową, 5-7 otworami skrzelowymi umiejscowionymi tuż za głową oraz bardzo ostrymi zębami. Wiele gatunków poławianych dla mięsa, skór i tranu. Niektóre niebezpieczne dla ludzi ze względu na możliwość pogryzienia - nawet śmiertelnego.
Dawniej rekiny były klasyfikowane jako odrębny nadrząd (Squaliformes, Compagno, 1973) ryb spodoustych.
Spis treści |
[edytuj] Opis
Osiągają długość od 40 do 1600 cm, a masę nawet do 12 ton. Posiadają ostre i spiczaste zęby, często piłkowane, ułożone w szeregi, stopniowo zużywane i zastępowane nowymi. Ich szkielet zbudowany jest z chrząstki. Nie posiadają pęcherza pławnego i gdyby przestały pływać, opadłyby na dno.
Mają największe mózgi wśród ryb i dysponują zmysłami: wzroku, węchu, słuchu, smaku, dotyku, linii bocznej (wyczuwanie drobnych przemieszczeń wody) oraz elektrorecepcji (wyczuwanie zmian pola elektrycznego)[1]. Widzą w ciemnościach 10-krotnie lepiej niż człowiek (istnieją wyjątki, np. rekin polarny jest praktycznie ślepy). Wykrywają spadek potencjału elektrycznego rzędu 1 μV/cm.
Zasiedlają morza tropikalne i subtropikalne, nieliczne także wody arktyczne (rekin polarny), wiele wnika do wód śródlądowych.
Pierwsi przedstawiciele rekinów pochodzą z dewonu. Za pierwotny rodzaj rekinów uważa się Cladoselache, którego przedstawiciele żyli przed blisko 400 milionami lat.
Wśród ryb spodoustych spotykane są typowe drapieżniki oraz ryby planktonożerne. Największe z nich - rekin wielorybi i rekin olbrzymi - są niegroźne dla człowieka, pomimo groźnie brzmiących nazw i olbrzymich rozmiarów. Grupa drapieżnych rekinów obejmuje zarówno duże - faktycznie niebezpieczne dla ludzi - gatunki (np. żarłacz biały, żarłacz tygrysi) oraz niewielkich rozmiarów ryby żywiące się innymi wodnymi zwierzętami.
Zęby rekina wypadają regularnie przez całe życie i są zastępowane nowymi.
[edytuj] Rozbieżności w nazewnictwie
W polskojęzycznej literaturze naukowej i popularnonaukowej z nazwą rekiny często wiązane są nazwy: Squaliformes, żarłacze (Selachii, do których zaliczane są rekiny i płaszczki), rekinokształtne (Galeiformes) i koleniokształtne.
W źródłach anglojęzycznych z terminem shark (rekin) związanych jest jeszcze więcej nazw systematycznych i zwyczajowych.
Jest to spowodowane dynamicznymi zmianami w systematyce świata zwierzęcego, które powodują, że w spotykanym w literaturze nazewnictwie dochodzi do niejednoznaczności, a nawet sprzeczności z wcześniej przyjętymi klasyfikacjami.
[edytuj] Zobacz też
Przypisy
- ↑ Świat Nauki, wrzesień 2007, str. 57
