Remy Bonjasky
Z Wikipedii
| Remy Bonjasky | |
 |
|
| Pseudonim | The Flying Gentleman |
| Obywatelstwo |  |
| Data i miejsce urodzenia | 10 stycznia 1976 Paramaribo  |
| Średnia waga | 106 kg |
| Wzrost | 193 cm |
| Styl źródłowy | Muay Thai, kick-boxing |
| Okres kariery K-1 | 2001- |
| Kategoria K-1 | K-1 WGP |
| Bilans walk K-1 | |
| Liczba walk | 41 |
| Zwycięstwa | 31 |
| Przez KO/TKO | 15 |
| Porażki | 10 |
| Bilans walk MMA | |
| Liczba walk | 0 |
Remy "The Flying Gentleman" Bonjasky (ur. 10 stycznia 1976 w Paramaribo) holenderski kickbokser, zawodnik Muay Thai, dwukrotny mistrz formuły K-1.
Spis treści |
[edytuj] Biografia
[edytuj] Dzieciństwo
Remy Bonjasky urodził się w 1976 roku w Paramaribo - stolicy byłej holenderskiej kolonii Surinamu. W 1981 roku, mając 5 lat, wraz z matką i rodzeństwem wyjechał do Holandii, gdzie pracował jego ojciec. Tam też rozpoczął swoją przygodę ze sportem, grając w juniorskich drużynach piłkarskich. W wieku 16 lat podczas jednego z meczów złamał nogę. Po długotrwałej rehabilitacji nie powrócił do dawnej formy i sprawności, co sprawiło, że zrezygnował z uprawiania piłki nożnej.
[edytuj] Kick-boxing / Muay Thai
W wieku 18 lat zapisał się do słynnego klubu Mejiro Gym w Amsterdamie, rozpoczynając treningi kick-boxingu i boksu tajskiego. Szybko odkryto w nim duży talent i już po 6 miesiącach stoczył swoją pierwszą zawodową walkę, pokonując Valentijna Overeema (późniejszego znanego zawodnika MMA). Kolejne wygrane walki i turnieje sprawiły, że Bonjasky został dostrzeżony przez K-1 - najbardziej prestiżową organizację kick-boxingu na świecie.
[edytuj] Kariera w K-1
Na ringach K-1 World GP zadebiutował w 2001 roku ale prawdziwa eksplozja jego talentu nastąpiła dopiero dwa lata później, gdy w znakomitym stylu zwyciężył turniej K-1 w Las Vegas. Tryumf ten dał mu przepustkę do walki eliminacyjnej o jedno z 8 miejsc w wielkim finale cyklu World GP w Tokio. Zmierzył się w niej z faworytem japońskiej publiczności Bobem Sappem. Walka zakończyła się małym skandalem, po tym jak znany z brudnego stylu walki Sapp uderzył leżącego na deskach Holendra. Faul ten spowodował dyskwalifikację Amerykanina oraz awans Bonjasky'ego do finałów.
Bonjasky w ćwierćfinale i półfinale imprezy nie dał żadnych szans odpowiednio Peterowi Grahamowi i Cyrilowi Abidi, obu nokautując już w pierwszych rundach. W finale Remy spotkał się z ulubieńcem gospodarzy Musashim. Holender, dominując nad Japończykiem niemal w każdym elemencie walki, sięgnął po zwycięstwo przez jenogłośną decyzję sędziów. Tym samym stał się trzecim z kolei mistrzem K-1 z Holandii (po Peterze Aertsie i Ernesto Hooscie).
Równie udany dla Bonjasky'ego był rok 2004. Zdominował on całkowicie rywalizację w World GP, wygrywając siedem z ośmiu swoich walk (jedyna porażka z kończącym karierę Francisco Filho). W finałowym turnieju w Tokio broniący tytułu Holender pokonał Ernesto Hoosta oraz eks-boksera Francois Bothę aby o tytuł zmierzyć się w powtórce finału z przed roku z Musashim. Walka ta przeszła do historii K-1 jako najdłuższy (trzy regulaminowe rundy + dwie dogrywkowe) a zarazem najbardziej kontrowersyjny finał cyklu World GP. Już w pierwszej rundzie Holender posłał na deski Japończyka, a w dwóch kolejnych kontrolował przebieg walki, co zdaniem wielu obserwatorów i komentatorów wystarczało w zupełności do wyłonienia zwycięzcy. Jednak dwóch z trzech sędziów (wszyscy Japończycy) orzekło remis. Zgodnie z regulaminem została zarządzona dodatkowa runda. Bonjasky jeszcze bardziej zaznaczył w niej swoją przewagę, wypunktowując Musashiego. Ku powszechnemu zdziwieniu ci sami dwaj sędziowie ponownie przyznali remis. Druga dodatkowa runda przyniosła w końcu rozstrzygnięcie - Bonjasky obronił tytuł jednogłośną decyzją.
Wydarzenia te sprowadziły na K-1 falę krytyki i zarzuty nieobiektywności sędziów oraz sprowokowały w mediach dyskusję nad faworyzowaniem przez K-1 japońskich zawodników. Sam Bonjasky i jego trener dyplomatycznie stwierdzili, że sędziowanie było "dziwne". Producent K-1 Sadaharu Tanikawa obiecał, że zbada sprawę.[1]
Zwycięska passa Bonjasky'ego w finałach K-1 skończyła się w 2005 roku, gdy został znokautowany w półfinale przez późniejszego trzykrotnego mistrza Semmy Schilta.
W 2006 Bonjasky walczył na gali K-1 World GP w Amsterdamie przeciwko Francuzowi Jerome Le Bannerowi. Walka dostarczyła krytykom poziomu i niezależności sędziowania w K-1 kolejnego argumentu. Sędziowie punktowi tym razem skrzywdzili rywala Bonjasky'ego, przyznając Holendrowi zwycięstwo, choć to Le Banner był lepszym zawodnikiem. Francuz złożył oficjalny protest, grożąc zerwaniem kontraktu i opuszczeniem K-1. W odpowiedzi K-1 zwołała komitet sędziowski, który ostatecznie przyznał rację Le Bannerowi, po raz pierwszy w historii tej organizacji zmieniając wynik walki.
Finały World GP tego roku były wyjątkowo pechowe dla Bonjasky'ego. Choć wygrał on swój ćwierćfinałowy pojedynek ze Stefanem Leko, to musiał się wycofać z turnieju. Podczas walki Niemiec dwukrotnie silnie kopnął go w krocze, co spowodowało przerwanie meczu i zarządzenie 15 minutowej pozaregulaminowej przerwy. Pomimo iż na twarzy Bonjasky'ego można było nadal zobaczyć grymas cierpienia, walkę dokończono i ostatecznie ogłoszono go zwycięzcą. Jednak uraz był na tyle bolesny, że Remy nie był w stanie przystąpić do półfinału.
Bonjasky zrewanżował się Leko rok później nokautując go "latającym kolanem" w walce eliminacyjnej do finału World GP 2007. W ćwierćfinale tego turnieju Remy pokonał Marokańczyka Badra Hariego, aby ulec w półfinale weteranowi Peterowi Aertsowi.
[edytuj] Styl walki
Remy Bonjasky uznawany jest za jednego z najbardziej widowiskowo walczących zawodników a zarazem za posiadacza najlepszych umiejętności defensywnych w K-1. Jego największymi atutami są: doskonała garda, walka w klinczu, ciosy kolanami oraz wysokie kopnięcia. Popisową techniką Bonjasky'ego jest kopnięcie kolanem z wyskoku czyli tzw. latające kolano (z ang. flying knee) oraz tzw. latające kopnięcie (z ang. flying kick), którymi znokautował m.in. Cyrila Abidi, Vernona White'a, Stefana Leko czy Gary'ego Goodridge'a.
[edytuj] Ciekawostki
- jak sam twierdzi jeden z jego dalekich przodków pochodził z Polski
- ringowy przydomek "The Flying Genleman" (Latający Dżentelmen) nadano mu w nawiązaniu do wykonywanych "latających" technik oraz wysokiej kultury osobistej i inteligencji na ringu i poza nim
- w 2006 roku był gościem na gali Konfrontacja Sztuk Walki V w Warszawie
[edytuj] Tytuły
- Mistrzostwo K-1 World GP 2004 w Tokio
- Mistrzostwo K-1 World GP 2003 w Tokio
- K-1 World GP 2003 w Las Vegas
- Mistrzostwo Świata w kategorii superciężkiej WPKA
- Mistrzostwo Europy IPMTF
