Renate von Natzmer
Z Wikipedii
Renate von Natzmer, wedle innej pisowni von Natzner (ur. 1898, stracona 18 lutego 1935) była niemiecką arystokratką (baronową), która w okresie Republiki Weimarskiej oraz w początkach III Rzeszy była pracowniczką szóstego wydziału inspekcji Ministerstwa Reichswehry i specjalizowała się w fotografii, którą była także osobiście zainteresowana.
Została współpracowniczką agenta polskiego wywiadu w Berlinie, majora Jerzego Sosnowskiego, z którym poznała go inna jego współpracowniczka i jej znajoma, Irene von Jena. Sosnowski i von Natzmer byli również kochankami.
Siatka została rozbita w lutym 1935. Sosnowski, który zebrał bardzo wiele różnych ważnych informacji i był bez wątpienia jednym z najskuteczniejszych funkcjonariuszy wywiadu w historii Polski, został skazany na dożywocie (potem wydalono go do kraju, gdyż chronił go po części immunitet dyplomatyczny). Na dożywocie skazano również Irenę von Jena. Renate von Natzmer oraz Benita von Falkenhayn zostały skazane na śmierć przez ścięcie toporem. Ich prośba o łaskę została odrzucona przez Hitlera i obie zostały stracone w więzieniu Plötzensee w Berlinie. Została stracona jako druga. Egzekucję przez ścięcie toporem kontynuowano w stolicy Niemiec do roku 1938, kiedy na mocy dekretu Hitlera w całych Niemczech (a nie, jak dotychczas, w zdecydowanej większości ich terytorium) wyroki śmierci zaczęto wykonywać za pomocą gilotyny.
