Wikipedysta:Rklisowski/brudnopis/Bitwa pod Piotrkowem

Z Wikipedii

{{źródła}}

Rajd Lubomirskiego - 11 września 1702 roku starosta sądecki Jerzy A. Lubomirski na czele 24 chorągwi jazdy, przede wszystkim lekkich, pancernych i dragonii wyruszył z obozu polskiego w Koprzywnicy w rajd kawaleryjski na tyły armii Karola XII, którego zwieńczeniem była bitwa pod Piotrkowem. Lubomirski zmusił do odwrotu oddział pułkownika Sparrego (wycofał się do Krakowa), następnie skierował się na północ, aż dotarł do Lidzbarka Welskiego. Tam rozbił liczący 1500 żołnierzy oddział szwedzki (ogromna większość Szwedów zginęła), wracając do Koprzywnicy, wziął do niewoli 300 Szwedów, wysłanych do Żarnowca po furaż. Po drodze zniósł kilkanaście mniejszych jednostek wroga. Na zakończenie uderzył na stacjonującego w Piotrkowie pułkownika Horna, odnosząc całkowite zwycięstwo. Do niewoli dostało się 1800 rajtarów.

W sumie do obozu Lubomirski przyprowadził 2000 jeńców.