Robert III d'Artois

Z Wikipedii

Robert III d'Artois (ur. 1287, zm. 1342) - pochodzący z rodu hrabiów Artois, prawnuk w linii męskiej króla Ludwika VIII Lwa. Od 1327 par Francji.

Był synem Filipa d'Artois (syna hrabiego Roberta II Szlachetnego) i Blanki Bretońskiej. Po przegranym arbitrażu królewskim (1309) pozbawiony dziedziczenia tytułu hrabiego Artois na rzecz stryjny Mahaut. Do końca życia toczył walkę o jego odzyskanie. Prawdopodobnie przyczynił się do ujawnienia cudzołóstwa synowych króla Filipa IV Pięknego (skandal w wieży Nesle), co doprowadziło do zamętu dynastycznego w rodzinie Kapetyngów i stało się pośrednią przyczyną wybuchu wojny stuletniej.

Poprzez małżeństwo z Joanną de Valois (córką Karola de Valois) został hrabią Beaumont-le-Roger. Miał z nią 7 dzieci:

• Katarzynę (1319–1368), żonę Jana II de Ponthieu, hrabiego Aumale,
• Ludwika (1320–1326/29),
• Jana d'Artois (1321–1387), hrabiego Eu Bez ziemi,
• Joannę (ur. 1323 i zmarłą w dzieciństwie),
• Jakuba (1325 – po 1347),
• Roberta (1326 – po 1347),
• Karola d'Artois (1328-1385), hrabiego Pézenas i Longueville.

Przyjaźnił się z Filipem de Valois - synem Karola i pomógł mu w zdobyciu tronu francuskiego po śmierci Karola IV Pięknego. W 1331 roku pozbawiony tytułów i dochodów zbiegł do Anglii. Wtedy poparł roszczenia swojego dawnego wroga, Edwarda III, króla Anglii, do korony francuskiej, jako potomka Filipa IV po matce. Brał udział w pierwszych potyczkach wojny stuletniej. Został śmiertelnie ranny podczas oblężenia zamku Vannes. Pochowano go w londyńskiej katedrze Św. Pawła.