Roman Bagration
Z Wikipedii
Roman (Revaz) Iwanowicz Bagration (ros. Роман (Реваз) Иванович Багратион, gruz. რომან (რევაზ) ივანეს ძე ბაგრატიონი) (1778 – 1834) książę (kniaź); generał Imperium Rosyjskiego pochodzenia gruzińskiego; brał Piotra Bagrationa, rosyjski dowódca wojskowy okresu wojen napoleońskich.
Urodził się w Dagestanie. W wieku 13 lat (1791) dołączył do pułku kozackiego jako uryadnik. W 1796 wział udział w ekspedycji w rejon Persji pod rozkazami Płatona Zubowa i zdobył Derbent.
W 1832 został wysłany do Abchazji gdzie dostał wysokiej gorączki i zmarł w Tyflisie (1834). Został pochowany w kościele pw. św. Dawida w Tbilisi, w Gruzji.[1]
