Rosyjska Prawosławna Cerkiew Staroobrzędowa

Z Wikipedii

Kornili, Metropolita Moskwy i Wszechrusi

Rosyjska Prawosławna Cerkiew Staroobrzędowa (ros. Русская Православная Старообрядческая Церковь, Russkaja Prawosławnaja Staroobriadiczieskaja Cierkow) - jeden z dwóch kościołów prawosławnych działających na terenie Rosji, które wyłoniły się w wyniku schizmy spowodowanej reformami patriarchy Nikona w połowie XVII wieku.

[edytuj] Nazwa

Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny w Białej Krynicy - dawna siedziba staroobrzędowców

Od XVIII wieku do 1988 roku oficjalna nazwa kościoła brzmiała Staroprawosławny Kościół Chrystusowy (ros. Древлеправославная Церковь Христова), dlatego też bywa często mylona z inną staroobrzędową placówką Rosyjskim Kościołem Staroprawosławnym (ros. Русская Древлеправославная Церковь) - m.in. z tego powodu zdecydowano się w 1988 roku na zmianę nazwy.

Rosyjska Prawosławna Cerkiew Staroobrzędowa jest obok Lipowiańskiej Chrześcijańskiej Cerkwi Starego Rytu jedną z dwóch organizacji podlegających hierarchom z Białej Krynicy (obecnie rezydującym w Braile).

Zwierzchnik rosyjskich staroobrzędowców nosi od 1988 roku tytuł Metropolity Moskwy i Wszechrusi, obecnie jest nim Kornili (świeckie nazwisko: Titow), władyka Kazania i Wiatki, wybrany 18 października 2005 roku przez Święty Sobór. Jego siedziba znajduje się na Cmentarzu Rogożskim w Moskwie.

[edytuj] Historia

Po męczeńskiej śmierci władyki Pawła Kołomieńskiego, który jako jedyny odrzucił reformy patriarchy Nikona, przez dwa wieki staroobrzędowcy nie posiadali własnej hierarchii. Dopiero w 1848 roku władyka Sarajewa i Bośni Ambroży przeszedł na ich stronę, wyświęcając w Białej Krynicy dwóch biskupów: Cyryla (Timofiejewa) i Soproniego. Po wydaniu ukazu tolerancyjnego z kwietnia 1905 roku przez cara Mikołaja II również rosyjscy raskolnicy zaczęli podlegać hierarchii białokrynickiej.

W czasach ZSRR rosyjska cerkiew dawnego rytu była tak samo prześladowana jak inne wyznania chrześcijańskie - w okresie stalinowskim jedynym pozostającym na wolności władyką był Sawa z Kaługi, który w 1940 roku wyświęcił biskupa Samary i Ufy Irinarcha na władykę Moskwy. Swobodniej odetchnąć mógł kościół dopiero po pierestrojce, kiedy stanął na jego czele metropolita Alimpi (1988-2004), choć cerkiew nie powróciła już do swojej wcześniejszej pozycji sprzed 1917 roku.

[edytuj] Organizacja Kościoła

Te Deum, Guslitsa, Obwód moskiewski

Do cerkwi staroobrzędowej należy ok. 500 tys. Rosjan. Na jej czele stoi metropolita Moskwy i Wszechrusi wybierany przez Święty Sobór (Освященный Собор). W skład kościoła wchodzi 5 biskupstw i 250 parafii w Rosji, na Ukrainie, Białorusi i w Kazachstanie oraz 12 eparchii:

• Moskwa
• Kijów i Ukraina
• Kiszyniów i Mołdawia
• Nowosybirsk i Syberia
• Jarosław - Kostroma
• Sankt Petersburg - Twer
• Niżny Nowgorod i Włodzimierz nad Klaźmą
• Kazań i Wiatka
• Don i Kaukaz
• Ural i Daleki Wschód
• Augsburg (obejmuje RFN i państwa bałtyckie)

[edytuj] Lista hierarchów

• na Węgrzech i w Rumunii (z siedzibą w Białej Krynicy, po 1940 roku w Braiła)

• na terenie Rosji

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Cerkwi (jęz. rosyjski)