Rozalia Celakówna
Z Wikipedii
Służebnica Boża Rozalia Celakówna (ur. 19 września 1901 w podhalańskiej wsi Jachówka koło Makowa Podhalańskiego, zm. 13 września 1944 w Krakowie) – pielęgniarka, polska mistyczka katolicka.
W dziewiątym roku życia Rozalia weszła w tzw. "noc ducha". Przez sześć lat cierpiała napaści złego ducha, przeżywała grozę potępienia i wizje piekła. W 1924 na stałe przeniosła się do Krakowa. 15 grudnia 1927 na życzenie spowiednika wstąpiła do zakonu klarysek w Krakowie, jednak w lutym 1928 miała wizję Pana Jezusa, który powiedział "Nie klasztor, lecz szpital" i już 1 marca 1928 ze względu na zły stan zdrowia opuściła klasztor klarysek i powróciła do pracy w szpitalu. Pracowała jako pielęgniarka w krakowskim Szpitalu św. Łazarza, na własną prośbę została przydzielona do pracy na oddziale chorób wenerycznych. 4 sierpnia 1937 roku złożyła państwowy egzamin pielęgniarski.
Jako mistyczka doznawała wielu objawień Jezusa Chrystusa i Matki Boskiej. Od 1930 Chrystus domagał się od niej, by wpłynęła na władze państwowe w celu przeprowadzenia Intronizacji Najświętszego Serca Jezusowego i uznania Go jako Króla i Pana w Polsce. Od spełnienia tego warunku Pan Jezus uzależnił ocalenie od zagłady Polski i innych narodów świata, które, idąc za przykładem Polski, również dokonają Aktu ogłoszenia Chrystusa swoim Królem.
Pochowana została na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
W 1938 prymas August Hlond wyznaczył specjalną komisję, która potwierdziła niesprzeczność jej objawień z doktryną katolicką. 5 listopada 1996 kardynał Franciszek Macharski rozpoczął w archidiecezji krakowskiej jej proces beatyfikacyjny. Na szczeblu diecezjalnym zakończył się 17 kwietnia 2007 po czym akta wysłane zostały do Watykanu. Postulatorem został wyznaczony jezuita o. prof. Władysław Kubik.
