Ruchy antykultowe
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach. |
Ruchy antykultowe – termin oznaczający organizacje, przeważnie o korzeniach chrześcijańskich, stawiające sobie za cel uniemożliwienie lub ograniczenia działania sektom (kultom) i niektórym związkom wyznaniowym będący zapożyczeniem z języka angielskiego (anti-cult movements).
Ruchy antykultowe w Polsce powstały na wzór amerykańskich. W Stanach Zjednoczonych w latach sześćdziesiątych popularność zdobywały nowe ruchy religijne (określane przez ich przeciwników mianem sekt), które przez rodziny przystępujących do nich osób uznawane były za dziwne i niebezpieczne, z uwagi na rzekomo negatywny wpływ jakiemu w niektórych sektach byli poddawani nowi członkowie. Rodziny stawiały zarzut stosowania wobec członków sekt praktyk psychomanipulacyjnych, a także uniemożliwiania im kontaktu z rodziną. Zorganizowanie się tych rodzin miało dać początek ruchom antykultowym[potrzebne źródło].
Ruchy antykultowe realizują swoje cele na różne sposoby: prowadzą działalność edukacyjną i informacyjną, wytaczają procesy, a czasami dopuszczają się porywania członków sekt i stosowania deprogramacji, mającej być antidotum na domniemane pranie mózgu[potrzebne źródło].
Wielu działaczy ruchów antykultowych bardzo krytycznie odnosi się do religioznawców, którzy mają mniej krytyczny stosunek do sekt i nowych ruchów religijnych[potrzebne źródło].
W Polsce najprężniej działające ruchy antykultowe to Centrum Przeciwdziałania Psychomanipulacji w Lublinie oraz ośrodki prowadzone są przez dominikanów oraz świeckie ruchy antykultowe mające siedziby w kościelnych budynkach, organizujące spotkania w przykościelnych salkach, itp.
