Sławkowski Szczyt

Z Wikipedii

Sławkowski Szczyt
Państwo	Słowacja, Europa
Pasmo	Tatry, Karpaty
Wysokość	2452 m n.p.m.
Wybitność	177 m
Data zdobycia	1664
Pierwsze wejście	Georg Buchholtz

Sławkowski Szczyt (słow. Slavkovský štít) – wysoki (2452 m n.p.m.) i rozłożysty szczyt w bocznej, odchodzącej w zworniku Małej Wysokiej (Východná Vysoká), grani Tatr. Położony na terenie Słowacji pomiędzy dolinami Staroleśną (Veľká Studená dolina) i Sławkowską (Slavkovská dolina), na północny zachód od Starego Smokowca. Sławkowy Szczyt położony jest pomiędzy Sławkowską Kopą (Slavkovská kopa) 2356 m n.p.m. a Królewskim Nosem (Slavkovský Nos) 2273 m n.p.m. Zbocza szczytu opadają w kierunku południowym kamienistymi stokami, a w kierunku północnym (do Doliny Staroleśnej) stromymi żlebami i grzędami z licznymi obrywami skalnymi.

Kroniki podają, że szczyt rozpadł się 9 sierpnia 1662 podczas trzęsienia ziemi w Tatrach, przez co wierzchołek miał rzekomo stracić 300 m – byłby to więc najwyższy szczyt Tatr.^{[potrzebne źródło]}

W kronikach już w 1664 odnotowano pierwsze wejście na szczyt Georga Buchholtza z towarzyszami i przewodnikami. Zimą jako pierwszy na szczycie był Eduard Blásy w 1873.

Nazwa szczytu pochodzi od spiskiej wsi Wielki Sławków.

[edytuj] Szlaki turystyczne

– na szczyt prowadzi często uczęszczany szlak niebieski. Zaczyna się on w Starym Smokowcu (5:10 h marszu na Sławkowski Szczyt) i prowadzi przez Rozdroże Pod Sławkowskim Szczytem (4:15 h drogi na szczyt)

– ciekawszą trasą ze Starego Smokowca jest wjazd kolejką na Hrebienok. Następnie szlakiem czerwonym do Rozdroża pod Sławkowskim Szczytem i dalej już szlakiem (4:30 h marszu)