Słupno (powiat płocki)
Z Wikipedii
| Słupno | |||
|
|||
| Województwo | mazowieckie | ||
| Powiat | płocki | ||
| Gmina | Słupno | ||
| Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności |
790 |
||
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
24 | ||
| Kod pocztowy | 09-472 | ||
| Tablice rejestracyjne | WPL | ||
Słupno – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Słupno, na południowy wschód od Płocka.
Od 30 grudnia 1999 miejscowość jest siedzibą gminy Słupno (wcześniej Płock).
W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa płockiego.
[edytuj] Historia
Nazwa wsi Słupno pochodzi z czasów średniowiecznych, kiedy ustawiono tu słup graniczny dzielący lasy biskupstw płockiego i wyszogrodzkiego. Znaleziska archeologiczne dowodzą, że już w XII wieku istniała tu osada. W Kodeksie Mazowieckim napisano: "...w roku 1254 Komes Żyro, wojewoda mazowiecki z rodu Powołów Ogańczyków, nadał za duszę swego ojca i swoich przodków dziedziczną wieś Słupno Kościołowi Płockiemu...", a dwieście lat później (w 1443), biskup Paweł Giżycki nadał ją archidiakonowi Ściborowi. Po dalszych trzech wiekach, w 1729, Słupno przekazano Zakonowi norbertanek w Płocku. Według spisu parafialnego z roku 1817 w Słupnie mieszkało 277 mężczyzn i 280 kobiet. W roku 1831 Słupno było miejscem ostatniej narady czterdziestu generałów Sztabu powstania listopadowego, a od 28 listopada 1940 do 1941 Niemcy więzili tu bł. arcybiskupa Antoniego J. Nowowiejskiego i bł. biskupa Leona Wetmańskiego przed wywiezieniem ich do obozu pracy przymusowej w Działdowie, gdzie obaj zginęli.
Na zachód od wsi (po lewej stronie szosy), na północnej krawędzi doliny rzeki Słupianka, relikty wczesnośredniowiecznego grodziska. Oprócz Słupna również w Starym Gulczewie i Szeligach poczyniono odkrycia archeologiczne.
