Santiago Ventura

Z Wikipedii

Santiago Ventura
Państwo	Hiszpania
Miejsce zamieszkania	Burriana
Data urodzenia	5 stycznia 1980
Miejsce urodzenia	Castellón de la Plana
Wzrost	182
Waga	78
Gra	praworęczny
Status profesjonalny	2001
Trener	Emilio Viuda
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	1
Najwyżej w rankingu	65 (3 marca, 2008)
Australian Open	2R (2005)
Roland Garros	1R (2005)
Wimbledon	1R (2005)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	58 (18 lutego, 2008)
Australian Open	2R (2008)
Roland Garros	1R (2005)
Wimbledon	1R (2005)

Santiago Ventura (ur. 5 stycznia 1980 w Castellón de la Plana) - tenisista hiszpański. W dotychczasowej karierze zwyciężył w jednym turnieju ATP w singlu oraz w dwóch turniejach ATP w deblu.

Spis treści

1 Kariera
2 Zwycięstwa w turniejach zawodowych
- 2.1 gra pojedyncza (1)
- 2.2 gra podwójna (2)
3 Historia występów wielkoszlemowych
4 Statystyki
- 4.1 Bilans spotkań w wybranych turniejach
5 Źródła
6 Przypisy
7 Linki zewnętrzne

[edytuj] Kariera

[edytuj] Początki i pochodzenie

Grę w tenisa ziemnego rozpoczął w wieku sześciu lat. Wzorował się na grze swoich idoli: Borisa Beckera i Juana Carlosa Ferrero. Preferuje grę na kortach ziemnych. Tenisa na początku kariery uczył go jego ojciec, który obecnie pracuje w dziale administracyjnym firmy. Matka jest gospodynią domową. Swojego syna nazywają "Santi".

[edytuj] 2000 - 2003

W latach tych grał głównie we futerach i challengerach. Jego bilans w grze pojedynczej w 2000 roku w turniejach typu Future wyniósł 10:10, natomiast w challengerach 4:3. W sezonie tym odniósł swoje pierwsze turniejowe zwycięstwo (future w deblu). W 2001 roku wygrał po dwa turnieje w singlu i w deblu w turniejach future. Na 26 rozegranych spotkań w tych rozgrywkach, wygrał 17. Kolejne wygrane w turniejach future w 2002 roku (dwa w singlu i dwa w deblu). W efekcie końcowym tego sezonu rozegrał 24 mecze we futerach (wygrał 17) i 9 spotkań w challengerach (wygrał 4). W roku 2003 zwyciężył w trzech singlowych i siedmiu deblowych futerach. Zagrał, aż 57 spotkań w rozgrywkach tego typu, wygrywając 36 z nich ^[1].

[edytuj] 2004 - 2007

Poprawił swój ranking o 300 pozycji. Wygrał swój pierwszy turniej ATP w singlu, pokonując w finale Grand Prix Hassan II Słowaka Dominika Hrbatego 6:3, 1:6, 6:4. Bilans zawodnika w turniejach future i challengerach w grze pojedynczej na koniec tego roku wyniósł kolejno: 21:11 i 17:10. Wygrał jeden future w singlu oraz dwa w deblu. Osiągnął także zwycięstwo w challengerze. W 2005 roku zadebiutował w turniejach wielkoszlemowych, docierając do 2 rundy Australian Open, 1 rundy Roland Garros i Wimbledonu. Doszedł do ćwierćfinału turnieju w Costa do Sauipe. Zwyciężył w dwóch turniejach deblowych z cyklu ATP wspólnie z innym Hiszpanem Davidem Ferrerem.

Przez większość 2006 roku zmagał się z poważną kontuzją. Grał głównie w challengerach, gdzie jego bilans meczów w grze pojedynczej wyniósł 6:19. O wiele lepiej grał w deblu, wygrywając jeden challenger. Zagrał tylko 3 spotkania w turniejach ATP, wygrywając zaledwie jedno z nich. W 2007 roku wystąpił w dwóch turniejach ATP, gdzie dotarł do półfinału w Walencji i 2 rundy w Estoril. Poprawił swój bilans spotkań challengerach, mając w tym roku 42 zwycięstwa i 22 porażki (wygrał dwa turnieje tego typu w singlu). Odniósł jedno zwycięstwo w grze pojedynczej we futurze.

[edytuj] 2008

Dzięki poprawieniu swojego rankingu wystąpił po raz drugi w wielkoszlemowym Australian Open. Przegrał tam w pierwszej rundzie z Argentyńczykiem Juanem Martinem Del Potro^[2]. Następnie dotarł do półfinału turnieju w Viña del Mar, gdzie przegrał z Juanem Mónaco. Wcześniej pokonał : Gastóna Gaudio, Sergio Roitmana i Fabio Fogniniego. Po tym sukcesie awansował na 70 miejsce w rankingu. Mimo tego, że w kolejnym tygodniu tenisiści rozgrywali Puchar Davisa awansował o kolejne 2 miejsca w rankingu, tym razem na pozycję 68 (najlepszą w karierze). Kolejnym turniejem, w którym zagrał był Brasil Open. Odpadł tam w pierwszej rundzie po porażce z rozstawionym z numerem pierwszym Carlosem Moyą 4:6, 6:4, 4:6^[3]. Natomiast w deblu wspólnie z Albertem Montañés dotarł do finału turnieju. Przegrali tam z brazylijską parą Marcelo Melo i André Sá^[4]. W trzecim tygodniu lutego wystąpił w Copa Telmex. W 1 rundzie zagrał z Juanem Ignacio Chelą. Wygrał pierwszego seta 7:5, ale w dwóch kolejnych uległ Argentyńczykowi 3:6, 2:6. W deblu jego partnerem w tym turnieju był Juan Pablo Brzezicki. Jednakże przegrali oni w drugiej rundzie z deblem Eschauer/Luczak. Rozstawiony wraz ze swoim rodakiem Marcelem Granollersem-Pujol z numerem 4 w deblu, odpadł w pierwszej rundzie turnieju Abierto Mexicano TELCEL. W singlu dotarł do drugiej rundy, gdzie przegrał z Argentyńczykiem Davidem Nalbandianem 2:6, 3:6. Następnie przegrał w 1 rundzie Sony Ericsson Open rozgrywanego w Miami. Jego pogromcą był Jose Acasuso. Po porażce z Tommy Robredo w trzech setach w drugiej rundzie, odpadł z turnieju Open de Tenis Comunidad Valenciana.

[edytuj] Zwycięstwa w turniejach zawodowych

[edytuj] gra pojedyncza (1)

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Finalista	Wynik
1.	24/05/2004	Casablanca, Grand Prix Hassan II	Tier II	416 000	ziemna	Dominik Hrbatý	6:3, 1:6, 6:4

[edytuj] gra podwójna (2)

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Partner	Finaliści	Wynik
1.	06/02/2005	Viña del Mar, Movistar Open	Tier II	462 000	ziemna	David Ferrer	Gastón Etlis Martín Rodríguez	6:3, 6:4
2.	27/02/2005	Acapulco, Abierto Mexicano TELCEL	Tier II	690 000	ziemna	David Ferrer	Jiří Vaněk Tomáš Zib	4:6, 6:1, 6:4