Sarma (buddyzm)
Z Wikipedii
Sarma - tybetańska nazwa oznaczająca "Nowy przekaz" nauk buddyzmu w Tybecie i regionach sąsiednich, odnosząca się do rozkwitu i odnowienia buddyzmu tybetańskiego zapoczątkowanego w XI wieku. Nazwa ta w szególności oznacza trzy współczesne najnowsze tradycje buddyzmu tybetańskiego Sakja, Kagju i Gelug. W XI w. pojawiło się w Tybecie wielu wielkich uczonych i tłumaczy, którzy przenieśli nauki i praktyki buddyjski z końcowego okresu rozwoju buddyzmu w Indiach na grunt tybetański. Zaczęły docierać w szczególności nowe nauki tantr za sprawą takich wybitnych nauczycieli jak hinduski mistrz Atisza, które dały początek szkole Kadam i późniejszej nowelizacji tej szkoły w Gelug, Drokmi Tłumacz, którego nauki ugruntowały statut szkoły Sakja) oraz Marpa Tłumacz, którego nauki dały początek szkole Kagju. W tym samym czasie zaczęto odkrywać ukryte skarby (tzw. termy) z zaginionymi naukami czasów Padmasambhawy, a tradycję tych wcześniejszych od Sarma nauk, w odróznieniu od nich, powszechnie nazywać jako Ningma, czyli "starożytna tradycja".
