Sarnia Skała
Z Wikipedii
Współrzędne: 49°15'54" N 19°56'29" E
| Sarnia Skała | |
 Szczyt Sarniej Skały od strony Czerwonej Przełęczy |
|
| Państwo |  Polska, Europa |
| Pasmo | Tatry, Karpaty |
| Wysokość | 1 377 m n.p.m. |
| Wybitność | 76 m |
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Sarnia Skała – szczyt o wysokości 1377 m n.p.m. w pasie reglowym Tatr Zachodnich, między Doliną Białego a Doliną Strążyską. Zbudowany jest z wapieni dolomitowych i tworzy grzbiet składający się z kilku oddzielnych, niedużych i stromo podciętych turni. Na południu Czerwona Przełęcz oddziela go od Suchego Wierchu (1539 m n.p.m.). Ku północy odbiegają od niej dwa grzbiety wznoszące się ponad Doliną ku Dziurze i Doliną Spadowiec. Pod Sarnią Skałą niewielka, zarastająca kosodrzewiną polana.
Dawniej Sarnią Skałę nazywano Małą Świnicą, Świniczką lub Świnią Skałą i była ona intensywnie penetrowana przez poszukiwaczy skarbów (na skałach zachowały się do tej pory wyryte przez nich znaki). Obecnie jest badana przez botaników i wielbicieli roślin tatrzańskich. Na jej gołych skałach pięknie zakwitają gatunki roślin wapieniolubnych, m. in. dębik ośmiopłatkowy i dzwonek jednostronny. Rośnie tutaj także miniaturowa krzewinka – wierzba alpejska, omieg kozłowiec, różeniec górski, jaskier alpejski, kilka gatunków skalnic i wiele innych. Na zboczach Sarniej Skały i w dolinach reglowych wokół niej sztucznie wprowadzono modrzewia japońskiego oraz drzewiastą kosodrzewinę wyhodowaną z nasion pochodzących z alpejskiej kosodrzewiny.
Na Sarniej Skale obserwuje się zjawisko obniżenia wszystkich pięter roślinności. Górna granica lasu schodzi tutaj rekordowo do 1300 m n.p.m. Jest to spowodowane zacieniającym działaniem potężnych ścian Giewontu znajdujących się po jej południowej stronie w bezpośredniej bliskości, oraz silnymi północno-zachodnimi wiatrami wiejącymi z Przełęczy w Grzybowcu.
Sarnia Skała jest w sezonie turystycznym zwykle masowo oblegana przez turystów. Z jej szczytu doskonały widok na masyw Giewontu, a w drugą stronę na Zakopane.
[edytuj] Szlaki turystyczne
– czarny z Czerwonej Przełęczy. Jest to odgałęzienie Ścieżki nad Reglami. Podejście nim od przełęczy trwa 10 min. Powrót tą samą trasą do przełęczy.
[edytuj] Bibliografia
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka Encyklopedia Tatrzańska. Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
- Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2003. ISBN 83-915859-1-3.
- Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” S.c., 2006. ISBN 83-89580-00-4.
