Sasanka alpejska
Z Wikipedii
| sasanka alpejska | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Ranunculopsida |
| Rząd | jaskrowce |
| Rodzina | jaskrowate |
| Rodzaj | sasanka |
| Gatunek | sasanka alpejska |
| Nazwa systematyczna | |
| Pulsatilla alba Rchb | |
| Synonimy | |
| Pulsatila alpina (L.) Delarbre Pulsatilla alpina (L.) Schrank |
|
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Sasanka alpejska (Pulsatilla alba Rchb.), sasanka biała – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny jaskrowatych. Typowy gatunek górski. Rośnie w górach Południowej i Środkowej Europy oraz na Kaukazie. W Polsce występuje w Sudetach, na Babiej Górze, w Tatrach i w Bieszczadach.
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Jest charakterystycznie, jedwabiście owłosiona i osiąga wysokość do 30 cm. Powyżej połowy jej wysokości wyrastają z niej 3 listki.
- Liście
- Liście odziomkowe wyrastają w rozetce, blisko ziemi. Są intensywnie zielone, z długimi ogonkami liściowymi, podwójnie trójdzielne i głęboko wcinane. Ogonki liściowe są silnie owłosione. Oprócz liści odziomkowych występują jeszcze na łodydze 3 liście łodygowe. Są one podobne kształtem do liści odziomkowych, lecz nie posiadają ogonków i są mniejsze. Jesienią wszystkie liście zmieniają barwę, podobnie, jak liście drzew. Można wówczas zobaczyć cała gamę kolorów; od czerwonego do fioletowego.
- Kwiaty
- Z każdej łodygi, na jej wierzchołku, wyrasta tylko jeden, ładny kwiat, osiągający wielkość 2,5 – 4, 5 cm. Nie jest on zróżnicowany na kielich i koronę. Ma śnieżnobiałą barwę i podzielony jest na 6 działek okwiatu. Dolna część kwiatu jest niebieskoszara i owłosiona. Wewnątrz kwiatu liczne, żółtej barwy pręciki i słupki, ułożone spiralnie. Kwiaty zapylane są przez błonkówki. Kwitnie od maja do czerwca.
- Owoc
- Zbiór niełupek posiadających długie, owłosione wyrostki. Po przekwitnięciu owocostan sasanki tworzy bardzo charakterystyczną, puszystą kulkę.
- Biotop, wymagania
- Preferuje podłoże granitowe. Rośnie w szczelinach skalnych, jeśli tylko jest tam trochę próchnicy, na zboczach gór. W Tatrach rośnie od wysokości 1200 m n. p. m., aż po 2500 m n. p. m, głównie w piętrze hal. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla zespołu Oreochloo distichae-Juncetum trifidi.
[edytuj] Ochrona
Roślina objęta ochroną gatunkową.
[edytuj] Ciekawostki
- Przez Górali nazywana była Marfciniok, w związku z tym, że jej liście podobne są do naci marchwi.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- Olga Seidl, Józef Rostafiński: Przewodnik do oznaczania roślin. Warszawa: PWRiL, 1973.
- Zbigniew Mirek, Halina Pięknoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
- Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. Warszawa: WSiP, 1988. ISBN 83-09-00256-4.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
