Schizma anglikańska
Z Wikipedii
Schizma Anglikańska - wydzielenie się anglikanizmu z katolicyzmu.
Król Henryk VIII, początkowy przeciwnik reformacji (został nawet pochwalony przez papiestwo za bullę potępiającą Lutra, otrzymując tytuł "obrońcy wiary"). W 1534 roku ogłosił się głową Kościoła Anglikańskiego, wydając Akt Supremacji. Schizma trwa do dziś (z przerwą przypadającą na panowanie Marii I Tudor).
[edytuj] Przyczyny
Henryk VIII, z powodu braku syna ze swojego związku z Katarzyną Aragońską, wystąpił o rozwód. Papiestwo, upokorzone uprzednio przez Hiszpanię, w obawie o swoją państwowość, odmówiło. Wówczas Henryk VIII odrzucił władzę papiestwa nad kościołem w Anglii.
[edytuj] Skutki
Do niewątpliwych skutków, należało zmniejszenie się liczby wiernych w Anglii oraz przechodzenie na protestantyzm wszystkich mieszkańców posiadłości kolonialnych Wielkiej Brytanii. Zmieniła się także mentalność i obyczajowość Anglików. Zaowocowało to powstaniem nowych ruchów dążących do protestantyzacji Kościoła Anglikańskiego, oraz do jego katolicyzacji, gdyż Henryk VIII w istocie pozostał nadal katolikiem i nie zerwał ostatecznie ze swoim macierzystym wyznaniem.