Scypion Afrykański Młodszy

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji. Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Publiusz Korneliusz Scypion Emilian Afrykański Młodszy, Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Minor (185 p.n.e. - 129 p.n.e.), rzymski wódz z okresu III wojny punickiej.

Był drugim synem Lucjusza Emiliusza Paulusa który był zwycięskim wodzem spod Pydny (168 p.n.e.). Został adoptowany przez syna Scypiona Afrykańskiego Starszego. Już jako siedemnastolatek walczył u boku swojego ojca w bitwie pod Pydną. Potem w roku 151 p.n.e. jako trybun wojskowy walczył w Hiszpanii. Po wypowiedzeniu wojny przez Rzym walczył w Afryce z Kartagińczykami. Zasłużył się tam jako konsul w 147 roku p.n.e. Zdobyciem i zburzeniem Kartaginy w 146 p.n.e. zakończył trzecią wojnę punicką, zyskał przydomek Africanus. Po powrocie do Rzymu celebrował swój triumf.

Potem kontynuował karierę publiczną stając się w roku 142 p.n.e. cenzorem, a 134 konsulem i dowódcą w Hiszpanii.

W roku 133 p.n.e. udał się do Hiszpanii, gdzie zdobył Numancję zyskując następny przydomek Numantinus. Był miłośnikiem i mecenasem kultury i filozofii greckiej. Przyjaźnił się z Terencjuszem, w jego otoczeniu przebywali poeta Lucyliusz, historyk Polibiusz i filozof Panajtios.

Wraz z innymi wybitnymi postaciami Rzymu stworzył krąg Scypiona. W roku 129 p.n.e. stracił poparcie ponieważ sprzeciwił się reformom rolnym Tyberiusza Grakchusa.

Zmarł nagle, a jego śmierć pozostała niewyjaśniona, przypuszcza się, że został zamordowany przez zwolenników Grakchów.