Semipelagianizm

Z Wikipedii

Semipelagianizm – nawiązujący do pelagianizmu, lecz starający się uniknąć jego radykalności pogląd w teologii chrześcijańskiej, według którego wiara zaczyna się od aktu woli ze strony człowieka, a dopiero później dołącza się do niej łaska Boga. Semipelagianie używali metafory "pierwszego kroku" człowieka w kierunku Boga – człowiek sam dochodzi do wiary, a dalej prowadzi go Bóg. W świetle dogmatyki Kościoła, semipelagianizm jest herezją, jako że odrzuca pojęcie łaski wystarczającej, koniecznej do przyjęcia wiary – jako herezję zdiagnozował go pod wpływem pism Jana Kasjana i ostro potępił św. Augustyn. Semipelagiańską nazywano też teologię jezuicką (molinistyczną), jako że podkreślała samodzielność człowieka w dochodzeniu do wiary – nazwy tej używali przede wszystkim augustynizujący janseniści w sensie pejoratywnym.