Sicco Mansholt

Z Wikipedii

Sicco Mansholt ur. 13 września 1908 r. w Ulrum
Przewodniczący Komisji Europejskiej
Okres urzędowania	od 22 marca 1972 do 5 stycznia 1973
Poprzednik	Franco Malfatti
Następca	François-Xavier Ortoli
Europejski Komisarz ds. Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Okres urzędowania	od 1958 do 1972
Następca	Carlo Scarascia-Mugnozza

Sicco Leendert Mansholt (ur. 13 września 1908 r. w Ulrum, Groningen – zm. 30 czerwca 1995 r. w Wapserveen, Drenthe) – holenderski polityk socjalistyczny, Prezydent Komisji Europejskiej (1972-1973) oraz Europejski Komisarz ds. Rolnictwa i Rozwoju Wsi (1958-1972).

Mansholt pochodził z rodziny chłopskiej o tradycjach socjalistycznych, zamieszkałej w prowincji Groningen. Zarówno jego ojciec jak i dziadek byli stronnikami socjalistów, takich jak Multatuli, Domela Nieuwenhuis oraz Troelstra. Jego ojciec, Lambertus H. Mansholt był delegatem Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej (nid. Sociaal Democratische Arbeiders Partij, SDAP) w izbie prowincji Groeningen. Matka, Wabien Andreae – córka sędziego w Heerenveen, była jedną z pierwszych kobiet studiujących nauki polityczne. Organizowała mitingi polityczne dla innych kobiet, zazwyczaj w ich własnych domach. Mansholt uczęszczał do szkoły drugorzędnej "Hogere Burgerschool" w Groningen, a następnie przeniósł się do Deventer, gdzie w Szkole Rolnictwa Tropikalnego uczył się jak uprawiać tytoń.

Później wyjechał na Jawę w Holenderskich Indiach Wschodnich (obecnie Indonezja), gdzie zaczął pracować na plantacji herbaty. Niezadowolony z systemu kolonialnego powrócił do Holandii w 1936 r. Chciał zostać farmerem i przeniósł się do Wieringermeer, na zmeliorowany w 1937 r. polder. Tam założył swoją farmę.

Następnie jako sekretarz lokalny partii został członkiem SDAP. Piastował kilka funkcji publicznych z jej ramienia w Wieringermeer, wliczając w to posadę burmistrza. W okresie II wojny światowej aktywny uczestnik holenderskiego ruchu oporu. Pomagał ukrywać się ludziom będącym w niebezpieczeństwie oraz organizował potajemną pomoc żywnościową dla zachodnich prowincji. Bezpośrenio po wojnie, w czerwcu 1945 r., socjalistyczny premier Schermerhorn z ramienia Partii Pracy, zaproponował mu objęcie gabinetu Ministra Rolnictwa, Rybołówstwa oraz Dystrybucji Żywności. Został najmłodszym ministrem rządu, mając w tym czasie 36 lat.

Był członkiem sześciu gabinetów: Schermerhorn-Dreesa w 1945; Beela w 1946; Drees-Vana Schaika w 1948, a także następnych trzech Dreesa: 1951, 1952 i 1956. W 1958 r. został jednym z Komisarzy Europejskich nowej Komisji Europejskiej. Był Komisarzem ds. Rolnictwa, modernizacji europejskiego rolnictwa oraz wiceprezydentem organizacji. Prezydentem Komisji Europejskiej został w 22 marca 1972 r. (Komisja Mansholta) i pełnił tę funkcję do 5 stycznia 1973 r. Znajdował się w tym okresie pod silnym wpływem Klubu Rzymskiego.

Żonę, Henny J. Postel poślubił w 1938 r., mieli dwóch synów i dwie córki. Ostatnie lata swojego życia Mansholt spędził na starej, zabytkowej farmie położonej w wiosce Wapserveen, w prowincji Drenthe (płn-wsch Holandia). Zarówno on jak i jego córka Lideke, mająca wtedy 53 lata, zmarli w 1995 roku.

[edytuj] Ciekawostki

W 1954 roku parlamentarna debata nad budżetem Departamentu Rolnictwa została przełożona: minister brał w tym czasie udział w Elfstedentocht – 200 km łyżwiarskim Wyścigu Jedenastu Miast. Przebył ten dystans w swoim życiu dwukrotnie.